Yosemite

18/5

We hadden afgesproken om de bus van negen uur te pakken naar naar Yosemite dus ik had m'n wekker gezet. Dat was echter niet nodig, want de mensen hier nemen het wandelen en klimmen nogal serieus. Dat betekent voor mij dat mijn 11 andere kamergenoten om de beurt rond 7 uur wakker worden en hun dingen gaan doen. Ik was dus ruim op tijd wakker en had nog even tijd om in de 'skihut' te ontbijten. Ik lette niet heel goed op en bestelde iets met paprika, uien, sla en tomaat. Toen het werd gebracht bleek het om een chorizo burrito te gaan. Ik moet zeggen dat dat vrij zwaar op de maag viel. Vooral toen ik moest rennen voor de bus. We namen de bus zodat we niet hoefden te zoeken naar parkeerplekken en omdat je op een betere plek wordt afgezet dan de parkeerplaats.

De meiden kozen de route en ik lette niet heel erg op. Na een tijdje bleek dat 'we' hadden gekozen voor de beklimming van de glacier point. Een klim van 950 meter over een afstand van 8 kilometer. Dat viel me even vies tegen: ik had verwacht gewoon even te wandelen langs wat riviertjes en watervallen. Maar prima, wij dus omhoog. Chantal was helemaal in haar element en schoot er vanaf het begin al vandoor. Conditioneel kon ik het prima uithouden in vergelijking tot de rokers maar mijn kuiten waren wat dwars. Mijn korte kuitspieren kunnen blijkbaar totaal niet tegen het strekken van hellingen op lopen. Trappen gaat wel, maar dit was echt hel. Maar ik wou natuurlijk niet opgeven dus Emma en ik slenterde er wat achteraan.

Op een gegeven moment kwam ik erachter dat bij achteruit omhoog lopen ik geen last meer had dus toen vloog ik er ook vandoor. Het moet een idioot gezicht zijn geweest, maar ruim drie uur later was ik wel boven. Ik vond de mensen die naar beneden kwamen al verrassend fris, en boven bleek ook dat er via de achterkant van de berg een weg liep en vrij veel mensen zijn dus ook gewoon naar boven gereden om vanaf daar naar beneden te lopen. Het was überhaupt oneerlijke concurrentie, ik had nooit verwacht dat deze meiden dit van plan waren dus ging onvoorbereid op pad op m'n all stars met spijkerbroek, de getrainde Aziaten gingen met van die skistokken, zonnehoedje, etc alleen naar beneden.

Bovenop kwam ik Chantal tegen en we gingen samen naar beneden in de verwachting halverwege Emma tegen te komen. We hebben haar echter misgelopen. Er was uiteraard geen bereik dus zijn gewoon naar het hostel gegaan. Daar konden we onszelf om zeven uur op een biertje trakteren. Na een biertje kwam voor mij wat eten en voor Chantal nog meer bier. Blijkbaar vult bier genoeg om gewoon eten over te slaan want dit was zeker niet de eerste keer dat ze dat deed. We bleven lekker buiten zitten en kregen een groeiend gezelschap van drie Australische jongens een local van in de 30. De local was een duidelijke redneck, hij vertelde trots over zijn gigantische wietplantage en hoe hij hier bij het hostel ging drinken in plaats van het dorp zodat hij dan niet gepakt zou worden voor dronken rijden. De loser.

We zaten wel gezellig, maar al die tijd was Emma nog niet terecht dus begonnen we wat ongerust te worden. Het koste haar uiteindelijk tot half 11 om bij het hostel te komen. Ze was te laat beneden voor onze bus en had daarbij problemen met de bus daarna. We hebben nog even samen gezeten, maar niet lang want morgen om half 6 nemen ze de bus naar San Francisco en ga ik weer in m'n eentje verder.

Ik heb nog geprobeerd om mijn verblijf een nacht te verlengen maar dit hele hostel is komend weekend volledig volgeboekt. Nou kon ik vanavond weinig van kwaliteit in de buurt zoeken, dus moet ik morgen nog maar eens goed kijken. Volgens de receptie is het ook goed mogelijk dat iemand annuleert en dat ik dan op die plek kan, maar we zullen het allemaal wel zien. Morgen in ieder geval voor de derde en laatste keer Yosemite in en daarna zien we wel.