Op naar Seattle
29 mei 2018
26 mei
Ik hoefde pas om half één op de bus te stappen, dus nam alle tijd die ik nodig had. Mijn kamergenoten speelden samen magic: the gathering. Een heel ingewikkeld kaartspel. Een was de expert, de ander had het nog nooit gedaan. Er bleven constant nieuwe regels bijkomen en de leek snapte er niks van. Het geheel leek verdacht veel op een potje stiften en het was heel mooi om te zien. Verder ben ik druk bezig geweest met nagels knippen en dat soort zaken. Ik heb de inhoud van m'n hele koffer opnieuw moeten opvouwen en inpakken want hij kon al tijden niet meer echt dicht. Nadat ik afscheid had genomen van een oude handdoek, m'n winterschoen en een kapot vest kon het er net mee door. Na een ontbijt was het dus tijd om naar de bus te lopen.
De bus was midden in de Ghetto, maar zolang je je met jezelf bemoeit laat iedereen (behalve de bedelaars) met rust. Bij het busstation kreeg ik tien minuten van te voren te horen dat mijn bus niet ging en dat we met een bus van de concurrent (Bolt) mee moesten. De kwaliteit van deze dienstverlening verwacht je nog niet eens bij een communistisch overheidsinitiatief en dit is nog privaat ook. De vent had geen idee hoe we daar moesten komen dus lekker geregeld weer.
Gelukkig heeft men internet tegenwoordig en was het maar 10 minuten lopen dus waren we op tijd. De Bolt bus was mooier, sneller, vriendelijker en had werkende stroom en wifi. Achteraf was ik helemaal niet zo ontevreden dus. In de bus leerde ik Dave kennen die percussie deed voor een groot orkest en shows deed in Seattle en Linda, die uit Noorwegen komt maar al tien jaar in Seattle woont en me dus allerlei tips kon geven. Onderweg was er wel een tegenvaller, een hele vieze tegenvaller. Ik kreeg mail van het huurbedrijf over een rekening. Het bleek dat de auto die ik had gehuurd nadat ik hem had afgeleverd weg was gesleept. Volgens de papieren stond hij voor een uitrit. Ik ben vrij zeker van niet, maar dat kan ik natuurlijk niet bewijzen. Het is jammer, en ik vind het ook vrij flauw dat ik er achter moet komen via een rekening en dat de eigenaar van de auto zelf niks zegt. Het zou allemaal zomaar iets te maken kunnen hebben met het feit dat ik een negatieve recensie heb achtergelaten omdat de auto vies was en er wiet in lag. Maar dat is enkel suggestie. Nu gewoon snel betalen die hap, vergeten en lekker door gaan met de vakantie. (En voor de zekerheid volgende keer maar even wachten met een negatieve recensie.)
Eerder dan gepland was ik in Seattle, en de bus stopte twee minuten van m'n hostel af. Ideaal dus. Het hostel was weer een omgebouwd hotel, maar wel een prima variant. Op straat was de sfeer wat beduusd. De Seattle Sounders, de plaatselijke voetbalclub, had net verloren en blijkbaar nemen ze het hier serieus genoeg om daar echt sip om te zijn (in tegenstelling tot LA).
Ik was onderweg naar pike place, maar onderweg werd ik voor de zoveelste keer afgeleid door een gitaarwinkel. Deze was echt heel bijzonder. Ze handelde alleen in bijzondere ouderwetse gitaren. De goedkoopste begon dan ook ver boven de duizend euro en er waren er zelfs meerdere die duurder waren dan 100k. Niet dat het ook maar enigszins binnen mijn budget ligt, maar dit is hetzelfde als een autofanaat die een rondje loopt door een Bugatti winkel.
Er lag niks dat linkshandig was, dus vroeg ik daar naar. De vent, de vader van de eigenaar nam me mee naar het kantoortje van zijn zoon. Die bleek zelf linkshandig en had een bizarre verzameling. Waaronder de eerste linkshandige gitaar die Leo Fender ooit heeft gemaakt. En vraag me niet waarom, maar ik mocht er even mee pingelen. Zo ongelooflijk tof en zo aardig. Als ik ooit rijk ben ga ik hier heen want deze gasten zijn echt de bom.
Ik ging eten zoals ik altijd eet de laatste tijd: ik ga naar een restaurant, vraag wat hun specialiteit is, en als het geen vis of noten is, eet ik dat. En ik moet zeggen: het werkt goed!
Maar dit was dus een korte afleiding, want eigenlijk was ik van plan ergens anders naar toe te gaan. Ik ging naar de Seattle underground tour. Seattle ligt op een heuvel en is rondom omsingeld door water. Het riool liep vanaf de heuvel het water in. Wanneer het echter hoogwater werd, werd alles door het riool weer teruggestuwd en had men een probleem. Toen rond 1900 de halve stad afbrandde namen ze twee maatregelen: 1. Er werd niet meer gebouwd met hout en 2. De eerste 32 blokken werden 5 meter omhoog gehaald om het probleem op te lossen. De nieuwe stad werd bovenop de oude gebouwd. Eerst de huizen en de straten (de stoepen bleven vier jaar lang diepe greppeld). Delen van de oude stad zijn nog steeds bereikbaar onder de straten en lange tijd was dit de thuisbasis van de drugsdealers.
Omdat we de volwassen Tour deden vertelde ze over hoe door de goudgekte de ratio man/vrouw 1:25 was, en de echte gouden handel lag dus in de prostitutie. De jongens die geld en drugs vervoeren tussen het hoerenhuis en de bank groeien samen uit tot het bedrijf UPS en de baas van het hoerenhuis heeft zijn geld gebruikt om een universiteit te starten.
Inbegrepen bij de volwassenen Tour was een gratis drankje en daar leerde ik Fabiana kennen. We zijn naar de bar Fado gegaan en hebben wat gedronken en naar een bandje geluisterd.
Terug in het hostel zat een jongen met een fles vodka en sinaasappelsap. Hij wou het niet alleen drinken en ik ben de verkeerdste niet, dus voordat ik ging slapen hielp ik hem een beetje.
Ik hoefde pas om half één op de bus te stappen, dus nam alle tijd die ik nodig had. Mijn kamergenoten speelden samen magic: the gathering. Een heel ingewikkeld kaartspel. Een was de expert, de ander had het nog nooit gedaan. Er bleven constant nieuwe regels bijkomen en de leek snapte er niks van. Het geheel leek verdacht veel op een potje stiften en het was heel mooi om te zien. Verder ben ik druk bezig geweest met nagels knippen en dat soort zaken. Ik heb de inhoud van m'n hele koffer opnieuw moeten opvouwen en inpakken want hij kon al tijden niet meer echt dicht. Nadat ik afscheid had genomen van een oude handdoek, m'n winterschoen en een kapot vest kon het er net mee door. Na een ontbijt was het dus tijd om naar de bus te lopen.
De bus was midden in de Ghetto, maar zolang je je met jezelf bemoeit laat iedereen (behalve de bedelaars) met rust. Bij het busstation kreeg ik tien minuten van te voren te horen dat mijn bus niet ging en dat we met een bus van de concurrent (Bolt) mee moesten. De kwaliteit van deze dienstverlening verwacht je nog niet eens bij een communistisch overheidsinitiatief en dit is nog privaat ook. De vent had geen idee hoe we daar moesten komen dus lekker geregeld weer.
Gelukkig heeft men internet tegenwoordig en was het maar 10 minuten lopen dus waren we op tijd. De Bolt bus was mooier, sneller, vriendelijker en had werkende stroom en wifi. Achteraf was ik helemaal niet zo ontevreden dus. In de bus leerde ik Dave kennen die percussie deed voor een groot orkest en shows deed in Seattle en Linda, die uit Noorwegen komt maar al tien jaar in Seattle woont en me dus allerlei tips kon geven. Onderweg was er wel een tegenvaller, een hele vieze tegenvaller. Ik kreeg mail van het huurbedrijf over een rekening. Het bleek dat de auto die ik had gehuurd nadat ik hem had afgeleverd weg was gesleept. Volgens de papieren stond hij voor een uitrit. Ik ben vrij zeker van niet, maar dat kan ik natuurlijk niet bewijzen. Het is jammer, en ik vind het ook vrij flauw dat ik er achter moet komen via een rekening en dat de eigenaar van de auto zelf niks zegt. Het zou allemaal zomaar iets te maken kunnen hebben met het feit dat ik een negatieve recensie heb achtergelaten omdat de auto vies was en er wiet in lag. Maar dat is enkel suggestie. Nu gewoon snel betalen die hap, vergeten en lekker door gaan met de vakantie. (En voor de zekerheid volgende keer maar even wachten met een negatieve recensie.)
Eerder dan gepland was ik in Seattle, en de bus stopte twee minuten van m'n hostel af. Ideaal dus. Het hostel was weer een omgebouwd hotel, maar wel een prima variant. Op straat was de sfeer wat beduusd. De Seattle Sounders, de plaatselijke voetbalclub, had net verloren en blijkbaar nemen ze het hier serieus genoeg om daar echt sip om te zijn (in tegenstelling tot LA).
Ik was onderweg naar pike place, maar onderweg werd ik voor de zoveelste keer afgeleid door een gitaarwinkel. Deze was echt heel bijzonder. Ze handelde alleen in bijzondere ouderwetse gitaren. De goedkoopste begon dan ook ver boven de duizend euro en er waren er zelfs meerdere die duurder waren dan 100k. Niet dat het ook maar enigszins binnen mijn budget ligt, maar dit is hetzelfde als een autofanaat die een rondje loopt door een Bugatti winkel.
Er lag niks dat linkshandig was, dus vroeg ik daar naar. De vent, de vader van de eigenaar nam me mee naar het kantoortje van zijn zoon. Die bleek zelf linkshandig en had een bizarre verzameling. Waaronder de eerste linkshandige gitaar die Leo Fender ooit heeft gemaakt. En vraag me niet waarom, maar ik mocht er even mee pingelen. Zo ongelooflijk tof en zo aardig. Als ik ooit rijk ben ga ik hier heen want deze gasten zijn echt de bom.
Ik ging eten zoals ik altijd eet de laatste tijd: ik ga naar een restaurant, vraag wat hun specialiteit is, en als het geen vis of noten is, eet ik dat. En ik moet zeggen: het werkt goed!
Maar dit was dus een korte afleiding, want eigenlijk was ik van plan ergens anders naar toe te gaan. Ik ging naar de Seattle underground tour. Seattle ligt op een heuvel en is rondom omsingeld door water. Het riool liep vanaf de heuvel het water in. Wanneer het echter hoogwater werd, werd alles door het riool weer teruggestuwd en had men een probleem. Toen rond 1900 de halve stad afbrandde namen ze twee maatregelen: 1. Er werd niet meer gebouwd met hout en 2. De eerste 32 blokken werden 5 meter omhoog gehaald om het probleem op te lossen. De nieuwe stad werd bovenop de oude gebouwd. Eerst de huizen en de straten (de stoepen bleven vier jaar lang diepe greppeld). Delen van de oude stad zijn nog steeds bereikbaar onder de straten en lange tijd was dit de thuisbasis van de drugsdealers.
Omdat we de volwassen Tour deden vertelde ze over hoe door de goudgekte de ratio man/vrouw 1:25 was, en de echte gouden handel lag dus in de prostitutie. De jongens die geld en drugs vervoeren tussen het hoerenhuis en de bank groeien samen uit tot het bedrijf UPS en de baas van het hoerenhuis heeft zijn geld gebruikt om een universiteit te starten.
Inbegrepen bij de volwassenen Tour was een gratis drankje en daar leerde ik Fabiana kennen. We zijn naar de bar Fado gegaan en hebben wat gedronken en naar een bandje geluisterd.
Terug in het hostel zat een jongen met een fles vodka en sinaasappelsap. Hij wou het niet alleen drinken en ik ben de verkeerdste niet, dus voordat ik ging slapen hielp ik hem een beetje.
Veel plezier nog.