In Seattle
30 mei 2018
Ik werd wakker en die vent lulde meteen de oren van m'n kop. M'n teennagels waren te lang, m'n haar was mooi, z'n plannen voor de dag, alles. De plannen hadden wel wat overlap dus gingen we samen naar the space needle. De grote uitkijktoren over de stad, het gebouw dat ongeveer eenderde hoger was dan alle andere gebouwen en de hele skyline bepaalt. Niet dat ik daarom heen ging, maar daar in de buurt was van alles te zien en doen. In het park was het folklife festival. Op een groot podium voor een grasveld speelden de Seatles, een Beatles coverband uit Seattle, dit tot groot genoegen van het publiek wat lekker in het gras en het zonnetje zat te luisteren.
Daarna gingen we op mijn verzoek naar het Mopop, het MoMA maar dan over pop cultuur. Er waren hele toffe afdelingen over Hendrix en Nirvana (beiden uit Seattle), maar ook een groot deel over science fiction en fantasy. Nu zijn er vast veel star trek en lord of the rings fans die dit helemaal geweldig vinden, maar het is niet zo mijn ding. Dit was tevens het punt dat ik een beetje klaar was met mijn gezelschap, het is een ongelooflijk aardige kerel, maar hij is gewoon te veel. De beste jongen is 34 jaar, heeft 49 landen bezocht en heeft duidelijk ADHD. Allemaal niks mis mee, maar nog voordat het 5 uur was had hij al 150 foto's gemaakt en het begon mij te irriteren dat we voor alles moesten stoppen om een selfie te maken.
Nadat we het museum verlieten heeft hij z'n entreesticker voor een tientje aan iemand anders verkocht, twee minuten later was hij z'n zonnebril kwijt. Ik noem dat karma. Daarna zijn we nog even naar pike's place geweest, bekend van de mannen die daar met vis gooien en de grote kauwgom muur.
We hebben gegeten in een Duits restaurant waar ik heb genoten van een heuse zwiebelküchen met speciaalbier. Daarna terug naar het hostel, even langs de vodka en op naar capitol hill. Capitol hill is de plek waar al het nachtleven schijnt te gebeuren, nu waren er ook wel redelijk wat kroegen, maar ook weer niet extreem veel. Daarbij leek 80% van de kroegen gaybars, niet dat ik daar een probleem mee heb. Die jongens zijn een stuk meer complimenteus dan de gemiddelde vrouw van mijn leeftijd.
Daniel vermaakte mij met allerlei bizarre verhalen over zijn jeugd in Taiwan. Zijn oma was een grote hoerenbaas en zijn vader speelde daar ook een grote rol in. Toen zijn moeder zijn vader beledigde probeerde hij haar te vermoorden, en sindsdien is de familie versplinterd. Bizarre verhalen, vreemde cultuur, leuke avond, tot morgen!
Ik moet een beetje op gaan schieten met mijn verhalen, want morgen is mijn laatste complete dag in Amerika terwijl er nog vier dagen aan verhalen komen in totaal. In ieder geval, voor de liefhebbers: 1 juni om 17:10 verwacht ik samen met mijn helse jetlag en overvolle koffer aan te komen op Schiphol.
Daarna gingen we op mijn verzoek naar het Mopop, het MoMA maar dan over pop cultuur. Er waren hele toffe afdelingen over Hendrix en Nirvana (beiden uit Seattle), maar ook een groot deel over science fiction en fantasy. Nu zijn er vast veel star trek en lord of the rings fans die dit helemaal geweldig vinden, maar het is niet zo mijn ding. Dit was tevens het punt dat ik een beetje klaar was met mijn gezelschap, het is een ongelooflijk aardige kerel, maar hij is gewoon te veel. De beste jongen is 34 jaar, heeft 49 landen bezocht en heeft duidelijk ADHD. Allemaal niks mis mee, maar nog voordat het 5 uur was had hij al 150 foto's gemaakt en het begon mij te irriteren dat we voor alles moesten stoppen om een selfie te maken.
Nadat we het museum verlieten heeft hij z'n entreesticker voor een tientje aan iemand anders verkocht, twee minuten later was hij z'n zonnebril kwijt. Ik noem dat karma. Daarna zijn we nog even naar pike's place geweest, bekend van de mannen die daar met vis gooien en de grote kauwgom muur.
We hebben gegeten in een Duits restaurant waar ik heb genoten van een heuse zwiebelküchen met speciaalbier. Daarna terug naar het hostel, even langs de vodka en op naar capitol hill. Capitol hill is de plek waar al het nachtleven schijnt te gebeuren, nu waren er ook wel redelijk wat kroegen, maar ook weer niet extreem veel. Daarbij leek 80% van de kroegen gaybars, niet dat ik daar een probleem mee heb. Die jongens zijn een stuk meer complimenteus dan de gemiddelde vrouw van mijn leeftijd.
Daniel vermaakte mij met allerlei bizarre verhalen over zijn jeugd in Taiwan. Zijn oma was een grote hoerenbaas en zijn vader speelde daar ook een grote rol in. Toen zijn moeder zijn vader beledigde probeerde hij haar te vermoorden, en sindsdien is de familie versplinterd. Bizarre verhalen, vreemde cultuur, leuke avond, tot morgen!
Ik moet een beetje op gaan schieten met mijn verhalen, want morgen is mijn laatste complete dag in Amerika terwijl er nog vier dagen aan verhalen komen in totaal. In ieder geval, voor de liefhebbers: 1 juni om 17:10 verwacht ik samen met mijn helse jetlag en overvolle koffer aan te komen op Schiphol.
Reisverhalen. Het leest als een spannend boek.
We wensen je nu nog een plezierige reis naar schiphol.
En hopen je snel weer te zien. Groetjes van opa en oma.
Een heel stuk dichterbij maar kan ook heel spannend zijn.
Dus ik zou zeggen welkom terug in het voor jou kleine Europa.
Het ga je goed!
Gr Sander