Rondhangen in Joplin
5 april 2018 - Joplin, Missouri, Verenigde Staten
4/3
Kort verhaal: ik ben vandaag in de buurt van de camping gebleven, ben naar het civil war museum geweest en daarna de stad Joplin en het nabijgelegen wildcat glades park bezocht. Alleen het laatste was indrukwekkend.
Lang verhaal:
Vandaag is bijna ten einde, ik zit hier in mijn camper en voordat ik ga slapen is het weer tijd om even snel m'n dag door te nemen.
De dag begon met een warme douche hier op het trailerpark. De mensen waren niet zo spraakzaam dus ging ik eerst maar ontbijten. Het ontbijt was de pasta van gisteren (tevens lunch). Daarna heb ik mezelf in een gesprek tussen twee buren gemengd. Het ging over vissen en meren en het weer dus ik draaide het snel mijn kant op. Ik wilde namelijk meer weten over dit park. Zij vertelden dat de meeste mensen hier niet woonden, maar dat zij wel in hun campers woonden. De ene reed met een camper ter grootte van een vrachtwagen het weer achterna zodat hij het hele jaar constant voorjaar had, de ander was een kleiner huis aan het bouwen voor zijn oude dag en kon vandaag na drie maanden eindelijk daarheen. Toen het gesprek op een gegeven moment over Californië ging, zeiden zij dat het gebied en de natuur wel mooi is, maar dat de mensen simpelweg veel te liberaal waren daar. Het vrouwtje bij de visitorscentre zei gisteren ook dat ze toevallig die ochtend nog met haar priester over dat gebied had gesproken en zei dat ze zich toch zo verwonderende over de kleding en tattoos daar. Het moge duidelijk zijn: men is hier stukken conservatiever dan in de steden en de kust. Toen ik vroeg hoe dat kwam vertelde een van de buurmannen dat dat in hun oorsprong zit. Veel boeren in het Midwesten zijn van Scandinavische achtergrond en houden zich vast aan hun stugge cultuur. Dit deed me dan weer denken aan het verhaal dat eak the geek mij vertelde.
Korte geschiedenisles: Vroeger werd in Scandinavië het boerenbedrijf en land aan de oudste zoon doorgegeven, de andere kinderen hadden vaak niks. Toen men erachter kwam dat in het midden van Amerika zeeën van ruimte was, gingen deze 'jongere zonen' hierheen om hier hun geluk te beproeven en een stuk prairie om te bouwen tot boerderij. Een van deze boeren deed ook zijn beklag dat alles veel te liberaal en geëmancipeerd werd in Amerika en dat hij terugverlangde naar de traditionele Scandinavische vrouwen uit zijn voorgeschiedenis. Deze man ging terug naar Noorwegen om daar een vrouw op te halen, maar kwam bedrogen uit. Hij had niet door dat hun Scandinavische cultuur allang niet meer is wat zij denken dat het is, en als vanzelfsprekend heeft hij geen vrouw kunnen vinden die met hem wou wonen en werken.
Maargoed, ook deze mensen waren ongelofelijk vriendelijk dus ik laat ze lekker vrij in hun overtuigingen. Omdat ik de laatste dagen al aardig wat kilometers had verzameld had ik besloten om vandaag eens uitgebreid de toerist uit te hangen. Op aanraden van Stephanie (de eigenaresse) ging ik het dorpje Carthage verkennen want dit was een heel klassiek dorpje. Klassiek was het wel, heel interessant echter niet. Op de woensdagochtend was er hier niet heel veel te zien of beleven. Het civil war museum bestond uit een ruimte en was ook niet erg indrukwekkend. Na een tijdje rondlopen had ik alles wel gezien en om 12 uur sochtends was ik klaar met Carthage. Ik besloot mijn geluk te beproeven in Joplin. In Joplin ben ik naar het Wildcat Glades park gegaan. Hier werd ik verwelkomt door twee schattige vrouwtjes die blijkbaar zo blij waren dat ik er was dat ze meteen honderd uit vertelden over de slangen en schildpadden in het ontvangstcentrum en over de vogel die ze gevangen hebben omdat hij z'n vleugeltje had verwond en daarom niet meer kon vliegen. Alles was heel leuk en schattig, maar ik kwam hier om wat natuur te zien en niet om te luisteren naar kleine tante kwebbelbekjes met een schattig gepunnikt ofzo mutsje. Daarom ging ik even later met een kaart op pad het park in. En wat was het park mooi. Het park liep om een rivier heen en was ingesloten tussen twee snelwegen. Had ik nou maar niet zo eigenwijs geweest en gewoon die verrekijker meegenomen die ik van opa en oma kreeg (sorry!), want er was hier genoeg te zien. Op de heenweg liep ik tussen bomen, water en onder rotswanden en langs een grot. Op de terugweg liep ik aan de overkant over de bluffs (klif/rotswand) heen langs het water. Het is lang geen Grand Canyon maar wel erg mooi. En aangezien voor het eerste keer deze vakantie het warmer was dan 10 graden en het zonnetje lekker scheen was ik lekker aan het klauteren en verkennen. Na de wandeling van ongeveer 5 mijl was ik het hele park rond geweest en ging ik even Joplin verkennen. Joplin is een stad met meer dan 50.000 mensen maar totaal geen leven. Op de hoek waar de route 66 een bocht maakt zijn twee mooie muurschilderingen, maar dat is het wel een beetje. Het probleem met deze steden is dat hier zo absurd veel ruimte is (in tegenstelling tot bijvoorbeeld New York) dat er nergens een gezellig centrum ontstaat omdat de stad zo enorm ruimtelijk is opgezet volgens de lijnen van het enorme raster hier. Ik heb in het red onion café nog een bakje uiensoep gehad en toen was het weer eens tijd om via de toeristische route 66 slingerend door allerlei dorpjes weer naar de camping te rijden. Op de camping heb ik aardappel, groente, gemaakt en ik was helemaal trots op mezelf hoe ik in dit land van de voedselbarbaren nog lekker aan mijn vitamientjes zit. Daarna heb ik wat afgewassen, geschreven en gepland voor morgen.
Morgen heb ik 3 alternatieven en voor alledrie moet een heel stuk gereden worden. 1. Ik ga naar het black cattle national park, ergens halverwege Amarillo en Oklahoma. 2. Ik ga naar het Chickasaw reservaat ten zuiden van Oklahoma (maar daar schijnt het water nogal hoog te staan) of 3. Ik ga in de buurt van Oklahoma gratis overnachten bij een Walmart, cracker barrel of flying J. In alle drie de gevallen moet ik zeker 5 uur rijden, dus als er morgen geen verhaaltje is, is dat omdat ik verder niks mee heb gemaakt en dus niks te vertellen heb.
Groetjes aan iedereen en laat even wat van je horen als je het leuk vindt of nog goede tips hebt voor leuke activiteiten of plaatsen ergens langs de route 66 want mijn agenda is nog leeg.
Kort verhaal: ik ben vandaag in de buurt van de camping gebleven, ben naar het civil war museum geweest en daarna de stad Joplin en het nabijgelegen wildcat glades park bezocht. Alleen het laatste was indrukwekkend.
Lang verhaal:
Vandaag is bijna ten einde, ik zit hier in mijn camper en voordat ik ga slapen is het weer tijd om even snel m'n dag door te nemen.
De dag begon met een warme douche hier op het trailerpark. De mensen waren niet zo spraakzaam dus ging ik eerst maar ontbijten. Het ontbijt was de pasta van gisteren (tevens lunch). Daarna heb ik mezelf in een gesprek tussen twee buren gemengd. Het ging over vissen en meren en het weer dus ik draaide het snel mijn kant op. Ik wilde namelijk meer weten over dit park. Zij vertelden dat de meeste mensen hier niet woonden, maar dat zij wel in hun campers woonden. De ene reed met een camper ter grootte van een vrachtwagen het weer achterna zodat hij het hele jaar constant voorjaar had, de ander was een kleiner huis aan het bouwen voor zijn oude dag en kon vandaag na drie maanden eindelijk daarheen. Toen het gesprek op een gegeven moment over Californië ging, zeiden zij dat het gebied en de natuur wel mooi is, maar dat de mensen simpelweg veel te liberaal waren daar. Het vrouwtje bij de visitorscentre zei gisteren ook dat ze toevallig die ochtend nog met haar priester over dat gebied had gesproken en zei dat ze zich toch zo verwonderende over de kleding en tattoos daar. Het moge duidelijk zijn: men is hier stukken conservatiever dan in de steden en de kust. Toen ik vroeg hoe dat kwam vertelde een van de buurmannen dat dat in hun oorsprong zit. Veel boeren in het Midwesten zijn van Scandinavische achtergrond en houden zich vast aan hun stugge cultuur. Dit deed me dan weer denken aan het verhaal dat eak the geek mij vertelde.
Korte geschiedenisles: Vroeger werd in Scandinavië het boerenbedrijf en land aan de oudste zoon doorgegeven, de andere kinderen hadden vaak niks. Toen men erachter kwam dat in het midden van Amerika zeeën van ruimte was, gingen deze 'jongere zonen' hierheen om hier hun geluk te beproeven en een stuk prairie om te bouwen tot boerderij. Een van deze boeren deed ook zijn beklag dat alles veel te liberaal en geëmancipeerd werd in Amerika en dat hij terugverlangde naar de traditionele Scandinavische vrouwen uit zijn voorgeschiedenis. Deze man ging terug naar Noorwegen om daar een vrouw op te halen, maar kwam bedrogen uit. Hij had niet door dat hun Scandinavische cultuur allang niet meer is wat zij denken dat het is, en als vanzelfsprekend heeft hij geen vrouw kunnen vinden die met hem wou wonen en werken.
Maargoed, ook deze mensen waren ongelofelijk vriendelijk dus ik laat ze lekker vrij in hun overtuigingen. Omdat ik de laatste dagen al aardig wat kilometers had verzameld had ik besloten om vandaag eens uitgebreid de toerist uit te hangen. Op aanraden van Stephanie (de eigenaresse) ging ik het dorpje Carthage verkennen want dit was een heel klassiek dorpje. Klassiek was het wel, heel interessant echter niet. Op de woensdagochtend was er hier niet heel veel te zien of beleven. Het civil war museum bestond uit een ruimte en was ook niet erg indrukwekkend. Na een tijdje rondlopen had ik alles wel gezien en om 12 uur sochtends was ik klaar met Carthage. Ik besloot mijn geluk te beproeven in Joplin. In Joplin ben ik naar het Wildcat Glades park gegaan. Hier werd ik verwelkomt door twee schattige vrouwtjes die blijkbaar zo blij waren dat ik er was dat ze meteen honderd uit vertelden over de slangen en schildpadden in het ontvangstcentrum en over de vogel die ze gevangen hebben omdat hij z'n vleugeltje had verwond en daarom niet meer kon vliegen. Alles was heel leuk en schattig, maar ik kwam hier om wat natuur te zien en niet om te luisteren naar kleine tante kwebbelbekjes met een schattig gepunnikt ofzo mutsje. Daarom ging ik even later met een kaart op pad het park in. En wat was het park mooi. Het park liep om een rivier heen en was ingesloten tussen twee snelwegen. Had ik nou maar niet zo eigenwijs geweest en gewoon die verrekijker meegenomen die ik van opa en oma kreeg (sorry!), want er was hier genoeg te zien. Op de heenweg liep ik tussen bomen, water en onder rotswanden en langs een grot. Op de terugweg liep ik aan de overkant over de bluffs (klif/rotswand) heen langs het water. Het is lang geen Grand Canyon maar wel erg mooi. En aangezien voor het eerste keer deze vakantie het warmer was dan 10 graden en het zonnetje lekker scheen was ik lekker aan het klauteren en verkennen. Na de wandeling van ongeveer 5 mijl was ik het hele park rond geweest en ging ik even Joplin verkennen. Joplin is een stad met meer dan 50.000 mensen maar totaal geen leven. Op de hoek waar de route 66 een bocht maakt zijn twee mooie muurschilderingen, maar dat is het wel een beetje. Het probleem met deze steden is dat hier zo absurd veel ruimte is (in tegenstelling tot bijvoorbeeld New York) dat er nergens een gezellig centrum ontstaat omdat de stad zo enorm ruimtelijk is opgezet volgens de lijnen van het enorme raster hier. Ik heb in het red onion café nog een bakje uiensoep gehad en toen was het weer eens tijd om via de toeristische route 66 slingerend door allerlei dorpjes weer naar de camping te rijden. Op de camping heb ik aardappel, groente, gemaakt en ik was helemaal trots op mezelf hoe ik in dit land van de voedselbarbaren nog lekker aan mijn vitamientjes zit. Daarna heb ik wat afgewassen, geschreven en gepland voor morgen.
Morgen heb ik 3 alternatieven en voor alledrie moet een heel stuk gereden worden. 1. Ik ga naar het black cattle national park, ergens halverwege Amarillo en Oklahoma. 2. Ik ga naar het Chickasaw reservaat ten zuiden van Oklahoma (maar daar schijnt het water nogal hoog te staan) of 3. Ik ga in de buurt van Oklahoma gratis overnachten bij een Walmart, cracker barrel of flying J. In alle drie de gevallen moet ik zeker 5 uur rijden, dus als er morgen geen verhaaltje is, is dat omdat ik verder niks mee heb gemaakt en dus niks te vertellen heb.
Groetjes aan iedereen en laat even wat van je horen als je het leuk vindt of nog goede tips hebt voor leuke activiteiten of plaatsen ergens langs de route 66 want mijn agenda is nog leeg.
https://www.reddit.com/r/darksouls/comments/1esgr4/time_is_distorted_in_lordran_can_someone_explain/