Carthage

3/4
Vanochtend werd ik wakker op de parkeerplaats van Walmart, gelukkig op dezelfde plek als waar ik in slaap was gevallen. Het plan voor vandaag was om Kansas te verkennen en aan het einde van de dag weer op hetzelfde plekje te verblijven. Ik had afgesproken om meteen als ik wekker werd met mijn vriendinnetje te bellen om even bij te praten en een Whatsapp videorondleiding te geven door mijn nieuwe huisje. Ik lag alleen blijkbaar zo lekker dat ik me de eerste twee uur had verslapen. Toen even mijn laatste boodschapjes gedaan en een lekker ontbijt voor mezelf gemaakt: een groot roerbakei verrijkt met paprika, uien en ham. Dit alles gebeurde onder een vrolijk lofzang van de brandmelder. Toen toch nog maar even gebeld en alles laten zien. Ik vind het leuk om van iedereen te horen als ik hier ben en dat lukt ook aardig.
Toen ben ik met de camper weer op pad gegaan richting het centrum van Kansas city, naar verluidt de stad van de BBQ, fonteinen en jazz. Mijn eerste stop was het museum of American jazz. Of eigenlijk, dat was mijn tweede stop: mijn eerste stop was langs de weg om mijn opengewaaide deur dicht te doen die ik op een kier had gezet voor de brandmelder. Het jazzmuseum was wel leuk, niet heel bijzonder en ook zeker niet erg druk. Ik was een tijdje de enige bezoeker dus toen heb ik pratenderwijs een soort van privé rondleiding geforceerd (zie geschiedenisles onderaan).
Daarna ben ik met de camper naar de andere kant van het centrum gereden en heb ik het world war 1 museum en monument bezocht. Erg indrukwekkend en een echt heel mooi museum ook. De meeste werknemers waren vrijwilligers en wederom wel in voor een praatje. Er waren stads/gemeenteraadsverkiezingen geweest vandaag. Blijkbaar was dat de reden voor alle conservatieve radioreclames. Het monument kon ook met de lift bestegen worden, waardoor je over Kansas stad uit kon kijken. In de lift kwam ik een oma met haar neefje tegen, waarvan de oma na Californië al sinds jaren in Kansas woont. Vanuit het uitkijkpunt heeft zij mij alles uitgelegd over de opbouw en de belangrijkste gebouwen van de stad.
Toen ik klaar was met de musea was het iets na drieen en was ik aan de zuidkant van Kansas City. Om die reden besloot ik (nadat ik zeker wist dat de waarschuwingen voor storm en overstromingsgevaar in een van de andere vijf Pittsburg(h)'s was) maar naar Pittsburg te rijden. Een rit van een kleine twee uur zodat ik precies rond etenstijd aan zou komen en omdat deze Walmart vlak bij het centrum was kon ik eens lopend op een biertje uit. Helaas mocht het zo niet zijn. Bovenaan de parkeerplaats stond een groot bord dat campers hier verboden waren. Wat ik hiervan geleerd heb is voortaan eerst bellen of het kan, en sochtends rijden en een plek zoeken zodat je niet nog in het donker hoeft te zoeken. De nabijgelegen alternatieven waren niet erg aantrekkelijk: dit waren meer woonwagenkampen dan campings en stonden ook niet erg goed aangeschreven. Daarom een klein uurtje verder gereden naar een wel goed aangeschreven plaats: Micasa on the route. Na even bellen kon ik daar terecht en 35 minuten later reed ik route 66 af en het terrein op. De vrouw van het park was erg aardig en vertelde dat de laatste toeristische gasten ook Nederlanders waren. Zij waren hier twee weken geleden... Blijkbaar zijn de andere gasten hier alleen maar Amerikanen, die vooral voor hun werk hier dan tijdelijk verblijven. Toch lijkt het niet echt op een woonwagenkamp, dus ga ik morgen maar eens verhaal halen. Het laatste deel van de avond heb ik besteed aan koken en eten, de stroom werkend krijgen (wat een gedoe), mijn kasten inrichten, alle spullen opbergen en dat soort dingetjes.

Morgen ben ik van plan de dorpen hier rondom te verkennen en gewoon nog een extra nachtje hier te verblijven. Hoe het allemaal gaat lopen weet ik echter niet. Vanochtend was ik ook van plan in Kansas te blijven en s'avonds zit je zomaar aan de route 66. Gekkigheid.


PS: Geschiedenisles, althans mijn interpretatie daarvan. Dit is niet op feiten gebaseerd. Het is geschiedenis, niet teleurgesteld zijn als het je niet interesseert.
Een groot deel van de rijkdom is ontstaan doordat Amerikanen veel slaven hielden die voor hun alle productiewerk deden. Slaven zijn een goede bron van rijkdom, kijk maar naar Egypte, de Romeinen en de oude Grieken. Op een gegeven moment waren de Noord-Amerikanen het echter stilzwijgend oneens met de wel slavendrijvende zuiderlingen. Omdat de zuiderlingen zich daardoor bedreigd voelden vielen zij het noorden preventief aan: het begin van de burgeroorlog. Omdat de mensen in het noorden industrie voerden en daarbij wat verbouwden en de zuiderlingen alleen maar boeren waren, hadden de zuiderlingen een enorme technologische achterstand en gingen hopeloos ten onder. Daardoor werd slavernij verboden. Toen het verboden werd, was het echter nog niet voorbij. De slaven werkten nu gewoon in ruil voor onderdak. Dit soort racisme werd heel lang getolereerd en gerechtvaardigd middels wetten uit de religie en de grondwet. Totdat op een gegeven moment vrij snel na de burgeroorlog en dus de afschaffing van de slavernij de Jim Crow wetten zijn opgesteld. Deze stellen dat zwarten mogen geweerd worden van allerlei publieke zaken en plaatsen (huizen, bussen, wc's) zolang er maar naast een blanke versie ook een zwart alternatief ontstond. Dit betekende dat per direct alle zwarten worden geweerd van elke voorkeursbehandeling en de segregatie een feit was. Zwarten moesten achterin de bus zitten, in buitenwijken van steden wonen. Dit is precies het begin van dat deel van de stad waar men in KC nu zo trots op is. In de zwarte wijk 18th&vine vierde de jazz zijn hoogtijdagen. Hier liepen de beste musici rond (en in Chicago en new Orleans) die vervolgens uitgenodigd werden te spelen in White-only bars. Vandaag de dag is deze wijk grotendeels verlaten en worden de gebouwen in leven gehouden lijken te worden als toeristische trekpleister: een soort Chinatown zonder Chinezen.
Deel 2-Het stuk route 69 onder Kansas was een belangrijk slagveld waar (afhankelijk van je eigen interpretatie) de zuiderlingen dapper hebben gevochten voor hun eigen rechten danwel behoud van slavernij. Daar ben ik vandaag dus doorheen gereden, en opvallend is dat men in alle reclame folders praat over de boerderijen waar de boeren woonden met hun servants (dienaaren), terwijl dit in de praktijk plantages waren waar slaven werden gehouden. Dit is een gevoelig stuk geschiedenis hier waarover men nogal in opvatting verschilt. Het stadje waar ik morgen naar toe ga heeft ook veel informatie en artefacten uit die tijd. Misschien kunnen die mijn mening wat onderbouwen.

Ook zoiets zijn de bevaarders van de mayflower en de eerste kolonisten die volgens de een alle indianen hebben vermoord en verdreven, en volgens de ander het fundament voor het grootste land ooit hebben gelegd, misschien iets voor een deel 3.