Mexico
10 mei 2018
8/5
Na het surfen zijn we naar La Jolla gereden. Het plan was om te kijken naar de kust, de zeehonden en de zonsondergang. De zeehonden stinken ongelooflijk en zijn aggresieve baasjes. De zonsondergang was erg onderwelmend omdat het wat bewolkt was. Daarna ging McKenzie op een nieuwe tinderdate en gingen Fabio en ik met de taxi terug. Mexicaans eten stond op het menu en het was niet heel slecht, wel heel veel en goedkoop. Ik heb daarna nog even gechilld en ben toen redelijk op tijd naar bed gegaan.
9/5
Vroeg erin betekent redelijk op tijd op en zowaar had ik het ontbijt een keer niet gemist. Bij het ontbijt werd het plan van gister verder uitgewerkt: we gingen naar mexico. Dus snel m'n paspoort en visa pakken en op pad. Het ging echt heel soepel. Het was minder dan een half uur rijden naar de grens en vanaf daar kon je lopend oversteken naar Mexico. Uiteraard staat er wel kilometers aan muur, prikkeldraad en neutrale zone. Maar eigenlijk waren we daar zo doorheen. De vent vroeg hoe lang ik wou blijven, ik zei een dagtrip en twee seconden later had ik een visa voor een week in m'n handen.
Eenmaal de grens over ben je eigenlijk meteen al in het plaatsje Tijuana en vanaf daar was het maar een paar minuten lopen naar het centrum. Het is toch wel bijzonder om op zo'n korte afstand in daadwerkelijk een heel andere cultuur terecht te komen. In Mexico zijn smalle straatjes, gekleurde vlaggetjes en vooral: meer leven op straat. In tegenstelling tot Amerika lopen mensen hier gewoon over de straat. Verder lijkt het heel erg op zuid Spanje. We hebben wat door de winkelstraatjes gelopen en ik heb me erg vermaakt met de verkooplui. Je bent natuurlijk ieders amigo als je hier rondloopt, en deze gringo werd in elke winkel uitgenodigd om even te kijken hoe prachtig de koopwaar zijn. Ik was samen met McKenzie, dus kregen we ook nog honeymoon specials aangeboden. Na een tijdje hebben we op aanraden van iemand een taxi genomen naar papa's & Beers, een groot strand resort bij het plaatsje Rosarito. Hier konden we leven als koningen: je krijgt stoelen een parasol en allerlei cocktails en troep wordt het strand op gebracht. Daarbij was het ook goed te betalen dus dat Mexico beviel me wel.
Wat later op de dag was het wel weer mooi geweest en gingen we terug naar de grens. Ik hield een taxi aan en hachelen in mijn beste Spaans de prijs van 40 naar 20 dollar. Ik was super trots op mezelf. Blijkbaar was het zo geloofwaardig dat de chauffeur tijdens de rit een heel verhaal in het Spaans begon. Waarop ik alleen maar kon zeggen: 'no hablo Espanol, uuh amigo.'
Ook bij de grens terug Amerika in waren ze heel makkelijk. Ik had alles klaar maar hoefde alleen m'n paspoort te laten zien. Ik stond tegenover twee beambten, waarvan de een opgeleid werd. De senior zag dat ik Nederlands was en zei tegen z'n maat dat het met Nederlanders altijd wel goed zat. Evengoed moest de ander om te oefenen evengoed wat vragen stellen. Halverwege werd hij echter onderbroken door de senior want die moest even wat weten: jullie Hollanders hebben toch ook veel blanken en joden? Dan kan je toch ook herkennen wanneer iemand een jood is of niet? Dus ik vertel dat er inderdaad veel blanken in Nederland wonen. Hij wou heel graag weten of ik joden kan herkennen, dus ging daar nog even over door. Ik vertelde dat ik dacht dat joden wat beleefder, rustiger en meer op zichzelf zijn. De douanebeambte stak zijn verhaal af hoe hij inderdaad ook dacht dat dat de joden maar rare stiekeme gasten zijn en dat hij ze voor geen meter vertrouwd. De vent werd echt serieus racistisch en ik besloot maar wat te lachen, te knikken en snel door te lopen. Heel bizar: het kwam niet bepaald professioneel over en een racistische douanier is toch wel bijzonder. In ieder geval, hij liet mij lachend door dus mij hoor je niet klagen.
Terug in Ocean Beach was het farmers market. Een hippe term voor gewoon een markt. We zijn er even doorheen gelopen en toen maar wat gaan eten. Na het eten was het zomaar tien uur. Best jammer dat het al zo laat was, want dat betekende dat ik het optreden van m'n Zwitserse maat had gemist. Ik ging evengoed heen want daarna zouden er nog twee bands spelen. Volledig in de stijl van Ocean Beach speelde er een reggea band. Mijn stereotype dat iedereen daar stoned is werd bevestigd. Het idee dat de muziek rustig is echter totaal niet. De gasten stonden enorm te rammen en het was eigenlijk heel tof. Gewoon harde rock, maar dan met iets meer nadruk op de twee en de vier. De gasten gingen helemaal los en al crowdsurfend op een echt surfboard ging de derde gitarist de zaal door.
Terug in het hostel was de patio volledig gevuld met alleen maar mannen. Het grootste deel van de jongens waren twee groepen Deense skileraren. Er werd wat gekingst maar er bleek een red tide te zijn: Een rode gloed over de oceaan door de aanwezigheid van algen. Wij dus midden in de nacht naar de Sunset cliffs om eens een kijkje te nemen. Niks te zien uiteraard, maar de cliffs zijn opzich al een hele mooie plek om gewoon te zijn.
En toen: bedtijd.
Na het surfen zijn we naar La Jolla gereden. Het plan was om te kijken naar de kust, de zeehonden en de zonsondergang. De zeehonden stinken ongelooflijk en zijn aggresieve baasjes. De zonsondergang was erg onderwelmend omdat het wat bewolkt was. Daarna ging McKenzie op een nieuwe tinderdate en gingen Fabio en ik met de taxi terug. Mexicaans eten stond op het menu en het was niet heel slecht, wel heel veel en goedkoop. Ik heb daarna nog even gechilld en ben toen redelijk op tijd naar bed gegaan.
9/5
Vroeg erin betekent redelijk op tijd op en zowaar had ik het ontbijt een keer niet gemist. Bij het ontbijt werd het plan van gister verder uitgewerkt: we gingen naar mexico. Dus snel m'n paspoort en visa pakken en op pad. Het ging echt heel soepel. Het was minder dan een half uur rijden naar de grens en vanaf daar kon je lopend oversteken naar Mexico. Uiteraard staat er wel kilometers aan muur, prikkeldraad en neutrale zone. Maar eigenlijk waren we daar zo doorheen. De vent vroeg hoe lang ik wou blijven, ik zei een dagtrip en twee seconden later had ik een visa voor een week in m'n handen.
Eenmaal de grens over ben je eigenlijk meteen al in het plaatsje Tijuana en vanaf daar was het maar een paar minuten lopen naar het centrum. Het is toch wel bijzonder om op zo'n korte afstand in daadwerkelijk een heel andere cultuur terecht te komen. In Mexico zijn smalle straatjes, gekleurde vlaggetjes en vooral: meer leven op straat. In tegenstelling tot Amerika lopen mensen hier gewoon over de straat. Verder lijkt het heel erg op zuid Spanje. We hebben wat door de winkelstraatjes gelopen en ik heb me erg vermaakt met de verkooplui. Je bent natuurlijk ieders amigo als je hier rondloopt, en deze gringo werd in elke winkel uitgenodigd om even te kijken hoe prachtig de koopwaar zijn. Ik was samen met McKenzie, dus kregen we ook nog honeymoon specials aangeboden. Na een tijdje hebben we op aanraden van iemand een taxi genomen naar papa's & Beers, een groot strand resort bij het plaatsje Rosarito. Hier konden we leven als koningen: je krijgt stoelen een parasol en allerlei cocktails en troep wordt het strand op gebracht. Daarbij was het ook goed te betalen dus dat Mexico beviel me wel.
Wat later op de dag was het wel weer mooi geweest en gingen we terug naar de grens. Ik hield een taxi aan en hachelen in mijn beste Spaans de prijs van 40 naar 20 dollar. Ik was super trots op mezelf. Blijkbaar was het zo geloofwaardig dat de chauffeur tijdens de rit een heel verhaal in het Spaans begon. Waarop ik alleen maar kon zeggen: 'no hablo Espanol, uuh amigo.'
Ook bij de grens terug Amerika in waren ze heel makkelijk. Ik had alles klaar maar hoefde alleen m'n paspoort te laten zien. Ik stond tegenover twee beambten, waarvan de een opgeleid werd. De senior zag dat ik Nederlands was en zei tegen z'n maat dat het met Nederlanders altijd wel goed zat. Evengoed moest de ander om te oefenen evengoed wat vragen stellen. Halverwege werd hij echter onderbroken door de senior want die moest even wat weten: jullie Hollanders hebben toch ook veel blanken en joden? Dan kan je toch ook herkennen wanneer iemand een jood is of niet? Dus ik vertel dat er inderdaad veel blanken in Nederland wonen. Hij wou heel graag weten of ik joden kan herkennen, dus ging daar nog even over door. Ik vertelde dat ik dacht dat joden wat beleefder, rustiger en meer op zichzelf zijn. De douanebeambte stak zijn verhaal af hoe hij inderdaad ook dacht dat dat de joden maar rare stiekeme gasten zijn en dat hij ze voor geen meter vertrouwd. De vent werd echt serieus racistisch en ik besloot maar wat te lachen, te knikken en snel door te lopen. Heel bizar: het kwam niet bepaald professioneel over en een racistische douanier is toch wel bijzonder. In ieder geval, hij liet mij lachend door dus mij hoor je niet klagen.
Terug in Ocean Beach was het farmers market. Een hippe term voor gewoon een markt. We zijn er even doorheen gelopen en toen maar wat gaan eten. Na het eten was het zomaar tien uur. Best jammer dat het al zo laat was, want dat betekende dat ik het optreden van m'n Zwitserse maat had gemist. Ik ging evengoed heen want daarna zouden er nog twee bands spelen. Volledig in de stijl van Ocean Beach speelde er een reggea band. Mijn stereotype dat iedereen daar stoned is werd bevestigd. Het idee dat de muziek rustig is echter totaal niet. De gasten stonden enorm te rammen en het was eigenlijk heel tof. Gewoon harde rock, maar dan met iets meer nadruk op de twee en de vier. De gasten gingen helemaal los en al crowdsurfend op een echt surfboard ging de derde gitarist de zaal door.
Terug in het hostel was de patio volledig gevuld met alleen maar mannen. Het grootste deel van de jongens waren twee groepen Deense skileraren. Er werd wat gekingst maar er bleek een red tide te zijn: Een rode gloed over de oceaan door de aanwezigheid van algen. Wij dus midden in de nacht naar de Sunset cliffs om eens een kijkje te nemen. Niks te zien uiteraard, maar de cliffs zijn opzich al een hele mooie plek om gewoon te zijn.
En toen: bedtijd.
