Hemelvaartsdag, laatste dag Ocean Beach

9/5

Hoi vriendjes en vriendinnetjes,

Ik was eens vroeg wakker. Ik was zowaar op tijd voor het ontbijt en heb sochtends meteen van alles geregeld. Ik heb kaartjes geregeld voor een show van mijn grote helden: the Editors. De show is in San Francisco dus ik heb ook meteen vliegtickets en een verblijf geboekt. Met andere woorden: ik vlieg morgen (nu dus) naar San Francisco. Op jullie prachtige hemelsvaartdag was voor mij dus de laatste complete dag aangebroken in San Diego. Omdat ik toch zo vroeg was heb ik ook maar weer eens mijn complete voorraad kleding gewassen zodat ik er hopelijk weer een kleine twee weken tegenaan kan. Na dit alles was ik nogsteeds op tijd voor een tweede ontbijt, dus ik nam het er nog maar even van.

Het plan voor vandaag was om naar het marineschip de USS midway te gaan. Ik had hier al eerder goede verhalen over gehoord dus was vastberaden. Ik ging naar de bushalte en daar kwam een bus met een ander nummer dan degene die ik nodig had. Ik vroeg of hij toevallig ook naar de midway ging en dat was zo. Ik stapte dus in, maar een half uur later werd ik afgezet in de oude binnenstad.

Maar prima, ik ben flexibel dus ging ik weer de oude binnenstad in. In tegenstelling tot cinco de mayo was het nu vrij rustig. De binnenstad is beschermd grond gebied en officieel een 'state park'. Het doet wat denken aan het Zuiderzee museum maar dan een stuk groter en uiteraard in andere stijl. Ik ging maar eens rustig op m'n gemak opzoek naar wat souvenirs. Souvenirs is niet zo mijn ding. Het is allemaal prul zonder enige functie. Ik snap het idee dat het leuk is om iets te geven, maar dan moet het wel een beetje ergens op slaan. Daarbij ben ik nog drie weken onderweg dus het mag ook niet maar een beetje kwetsbaar zijn want dan overleeft het gegarandeerd de trip niet. In ander nieuws: het was mooi weer en ik heb lekker door het stadje gewandeld.

Na een tijdje ben ik alsnog naar het schip gegaan en dat was heel bijzonder. De midway is het type schip waarop jachtvliegtuigen kunnen landen opstijgen. De boot is met pensioen gegaan in 1992 en nu open voor publiek. Het schip had een bemanning van 4500 man en de landingsbaan kon elke 45 seconde een vliegtuig verwelkomen. Het was heel tof om te zien en een ding dat Amerikaanse musea heel goed doen is de juiste vertellers aannemen. Het overgrote deel van het personeel waren gepensioneerden die daadwerkelijk zelf op het schip hebben geleefd. Altijd leuk om met dit soort gasten te praten.

Om wat te eten en mijn vitamientjes weer wat aan te vullen ben ik little Italy ingetrokken. Een erg chique wijk met heel veel goede restaurants. Vanaf daar ben ik downtown in gelopen. Ik ben meer dan een week in San Diego geweest en ik ben pas op de laatste avond naar downtown gegaan. Ik heb echter niet heel veel gemist. Gewoon wat hoge gebouwen. In downtown staat ook Balboa park, een park dat aanvoelt als een wannabe central park. Een groot stuk gras midden in de stad. Anders dan wat zwervers was er weinig te zien dus ging ik weer terug richting hostel.

Ik nam een Uber en zag daar voor de zoveelste keer hetzelfde tafereel: stel dat een normale trip met de taxi 20 euro kost. Uber is veel efficiënter qua oppikken etc, dus dan betaal je daar bv. 15. Als je echter de 'pool' optie kiest is het nog een stuk goedkoper, bv. 8. Wat het dan wel betekent is dat als anderen de zelfde kant opgaan dat zij dan ook opgepikt kunnen worden en meerijden. Voor mij geen bezwaar want ik heb meestal toch alle tijd en het is een stuk goedkoper zo. Wat veel Amerikanen echter doen is een uber bestellen, de goedkoopste optie aanklikken en dan vervolgens klagen als ze een taxi moeten delen. Dat is nou echt iets heel typisch voor hier : entitlement.

Mijn laatste avond had ik niet zoveel behoefte om sociaal te doen dus ging ik op m'n kamer wat dingen voor mezelf doen. Dit hield ik ongeveer een uur vol en toen ging ik maar weer bierpongen met de rest en heb ik me erg vermaakt.

Op naar morgen, op naar San Francisco en op naar de Editors.