Los Angeles
21 april 2018 - Los Angeles, California, Verenigde Staten
20/4 (420)
Hoi hoi,
vanochtend de wekker om acht uur gezet zodat we tijd genoeg hadden voor het ochtendritueel en het wassen en inleveren van de camper. Het wassen resulteerde in een enorme modderpoel maar uiteindelijk was de camper schoon alleen ik totaal niet. Alles goed en wel, na wat vertraging bij het tankstation hebben we de camper precies om een voor elf ingeleverd. Na een rondje door de camper en wat slappe praatjes was de camper helemaal goedgekeurd en werd de volledige borg teruggestort. Hoezee!
En toen was het half 12 en stond ik zomaar weer op straat. Geen rijdend huis meer... Ik ben weer helemaal aangewezen op het openbaar vervoer en mag weer leven uit mijn tas en koffer. Los Angeles is wat dat betreft niet de meest ideale stad. De stad met 4 miljoen mensen (18 mln. inclusief voorsteden) is enorm uitgespreid en het OV is niet erg goed hier. Voor de eerste rit naar het hostel hebben we toen maar een Uber genomen. Dit was erg redelijk, iets van 27 dollar voor 2 man en een rit van bijna een uur.
Mijn eerste indruk van LA is dat alles en iedereen hier heel hip is of probeert te zijn. Imago en uiterlijk zijn hier mega belangrijk. Het klimaat is hier perfect, de mensen en huizen zijn mooi en rijk en de stranden zijn perfect. Het is allemaal wat oppervlakkig, maar het is in ieder geval een goede basis. Dat betekent niet dat ik nu al helemaal ondersteboven ben van de stad. Na een paar weken alleen rekening houden met mezelf is het wel weer even wennen in een grote stad en aan het hostel. Zwervers en bedelaars heb ik al een tijdje niet meer gezien. Maar als ik eerlijk ben was ik zelf ook liever hier zwerver geweest dan in de noordelijke steden of het platteland. Het hostel zelf lijkt wel prima. Voor zover ik weet delen we onze kamer met twee brave Duitse meisjes die inmiddels al slapen en twee nog onbekenden. Wat iets minder positief is, is dat bij het inchecken allerlei verstopte belastingen en servicekosten boven tafel komen, maar de schade is nog beperkt. Daarbij hebben wij op papier een zespersoons kamer, maar omdat de kamer naast ons geen eigen deur heeft moeten ook zij allemaal door onze kamer en hebben wij dus in principe een 12mans kamer. We zullen het allemaal wel zien vannacht, als het te gek is zoeken we wel weer wat anders. Ik moet namelijk niks, dus kan gaan en staan waar ik wil.
Overdag ben ik eerst naar het Petersen automotive museum gegaan terwijl Tom naar de kapper ging. Het was echt een mooi museum desondanks dat het alleen bestond uit auto's die in principes machines zijn die stil staan en die je niet mag aanraken. Het zette me wel aan het denken. Het is echt bizar om voor te stellen hoe veel de auto is geinnoveerd in de laatste 100 jaar. De auto is mega ergonomisch, snel, milieuzuinig en goedkoop geworden in deze korte tijd. Als ik dat vergelijk met de bouw heb ik toch het idee dat men daar nog veel kan leren. In het jaar 2018 hoef je toch niet meer zes weken op een voordeur te wachten terwijl een complete auto in Japan veel sneller gemaakt kan worden. En waarom zijn tegenwoordig niet alle huizen volledig geïntegreerd met de smartphones: ramen die open en dicht gaan in overleg met de airco en verwarming, deuren en lichten die bestuurd worden met de telefoon. De bouw loopt toch best nog wel een beetje achter. Maar ik dwaal af.
Ik heb nog wat gegeten bij een hele hippe voedselwagen en gelopen over de gezellige farmersmarket. S'avonds zijn we naar Noord Hollywood gelopen en liepen we precies langs het randje van Beverly Hills. Op de Hollywood boulevard was een enorm hard rock café waar we hebben gegeten. Er speelde een live karaoke band en dat was zeer vermakelijk. Het paste precies bij mijn beeld van Hollywood en LA. De meeste gastzangers deden extreem hun best en waren overdreven bezig met dansmoves en poseren: wannabes. Het zingen zelf was echter extreem vals. Zo vals dat zelfs ik kon horen dat het vals was. Een mooie avond was het zeker, en na de rekening resteerde ons alleen nog een 4 kilometer wandeling naar het hostel en was de dag weer om.
Morgen een nieuwe dag en tijd om eens te kijken en wat te ontspannen bij Venice Beach. Aan de naam ligt het niet, hopen dat het net zo cool is als het klinkt.
Hoi hoi,
vanochtend de wekker om acht uur gezet zodat we tijd genoeg hadden voor het ochtendritueel en het wassen en inleveren van de camper. Het wassen resulteerde in een enorme modderpoel maar uiteindelijk was de camper schoon alleen ik totaal niet. Alles goed en wel, na wat vertraging bij het tankstation hebben we de camper precies om een voor elf ingeleverd. Na een rondje door de camper en wat slappe praatjes was de camper helemaal goedgekeurd en werd de volledige borg teruggestort. Hoezee!
En toen was het half 12 en stond ik zomaar weer op straat. Geen rijdend huis meer... Ik ben weer helemaal aangewezen op het openbaar vervoer en mag weer leven uit mijn tas en koffer. Los Angeles is wat dat betreft niet de meest ideale stad. De stad met 4 miljoen mensen (18 mln. inclusief voorsteden) is enorm uitgespreid en het OV is niet erg goed hier. Voor de eerste rit naar het hostel hebben we toen maar een Uber genomen. Dit was erg redelijk, iets van 27 dollar voor 2 man en een rit van bijna een uur.
Mijn eerste indruk van LA is dat alles en iedereen hier heel hip is of probeert te zijn. Imago en uiterlijk zijn hier mega belangrijk. Het klimaat is hier perfect, de mensen en huizen zijn mooi en rijk en de stranden zijn perfect. Het is allemaal wat oppervlakkig, maar het is in ieder geval een goede basis. Dat betekent niet dat ik nu al helemaal ondersteboven ben van de stad. Na een paar weken alleen rekening houden met mezelf is het wel weer even wennen in een grote stad en aan het hostel. Zwervers en bedelaars heb ik al een tijdje niet meer gezien. Maar als ik eerlijk ben was ik zelf ook liever hier zwerver geweest dan in de noordelijke steden of het platteland. Het hostel zelf lijkt wel prima. Voor zover ik weet delen we onze kamer met twee brave Duitse meisjes die inmiddels al slapen en twee nog onbekenden. Wat iets minder positief is, is dat bij het inchecken allerlei verstopte belastingen en servicekosten boven tafel komen, maar de schade is nog beperkt. Daarbij hebben wij op papier een zespersoons kamer, maar omdat de kamer naast ons geen eigen deur heeft moeten ook zij allemaal door onze kamer en hebben wij dus in principe een 12mans kamer. We zullen het allemaal wel zien vannacht, als het te gek is zoeken we wel weer wat anders. Ik moet namelijk niks, dus kan gaan en staan waar ik wil.
Overdag ben ik eerst naar het Petersen automotive museum gegaan terwijl Tom naar de kapper ging. Het was echt een mooi museum desondanks dat het alleen bestond uit auto's die in principes machines zijn die stil staan en die je niet mag aanraken. Het zette me wel aan het denken. Het is echt bizar om voor te stellen hoe veel de auto is geinnoveerd in de laatste 100 jaar. De auto is mega ergonomisch, snel, milieuzuinig en goedkoop geworden in deze korte tijd. Als ik dat vergelijk met de bouw heb ik toch het idee dat men daar nog veel kan leren. In het jaar 2018 hoef je toch niet meer zes weken op een voordeur te wachten terwijl een complete auto in Japan veel sneller gemaakt kan worden. En waarom zijn tegenwoordig niet alle huizen volledig geïntegreerd met de smartphones: ramen die open en dicht gaan in overleg met de airco en verwarming, deuren en lichten die bestuurd worden met de telefoon. De bouw loopt toch best nog wel een beetje achter. Maar ik dwaal af.
Ik heb nog wat gegeten bij een hele hippe voedselwagen en gelopen over de gezellige farmersmarket. S'avonds zijn we naar Noord Hollywood gelopen en liepen we precies langs het randje van Beverly Hills. Op de Hollywood boulevard was een enorm hard rock café waar we hebben gegeten. Er speelde een live karaoke band en dat was zeer vermakelijk. Het paste precies bij mijn beeld van Hollywood en LA. De meeste gastzangers deden extreem hun best en waren overdreven bezig met dansmoves en poseren: wannabes. Het zingen zelf was echter extreem vals. Zo vals dat zelfs ik kon horen dat het vals was. Een mooie avond was het zeker, en na de rekening resteerde ons alleen nog een 4 kilometer wandeling naar het hostel en was de dag weer om.
Morgen een nieuwe dag en tijd om eens te kijken en wat te ontspannen bij Venice Beach. Aan de naam ligt het niet, hopen dat het net zo cool is als het klinkt.
