Las vegas

2 mei 2018

1 mei

Sochtends was het maar weer eens tijd om het eea te regelen. Ik had alleen voor morgen nog verblijf en verder ook geen transport of niks geregeld. Ik ben hier nog precies een maand en moest maar eens kijken of dat te veel/weinig is. Voor de douane moest ik een vlucht terug al geboekt te hebben en ik denk dat ik dat wel redelijk ingeschat heb. In vier weken kan ik nog rustig naar San Diego, san Francisco, Portland en Seattle en dan onderweg nog hier en daar een badplaats of natuurpark meepakken. Dus dat komt mooi uit.
Als ik dingen als dit moet regelen mis ik toch af en toe wel een laptop. Ik doe alles met m'n telefoon en dat is niet altijd even soepel. M'n vlucht terug was de dag nadat ik geboekt direct gewijzigd. En ipv een overstap van een uur is die verandert naar een van 5 uur. Na een uur lang chatten met de klantenservice was dit het resultaat: Ik moet dus 5 uur wachten in Manchester, ze hebben qua omboeken geen betere opties, ik krijg mijn geld niet terug als ik annuleer en mag niet vanaf Manchester zelf wat regelen... Netjes.

Uiteindelijk had ik weer eea geregeld: donderdag vlieg ik naar San Diego voor weer een hostel. Vliegen kost nauwelijks meer dan met de bus en nu hoef ik niet tien uur in een bus te zitten en ook niet snachts op de schimmige busstations hier te zijn.

Eenmaal klaar met alle papierwerk kwam ik tot een bijzondere ontdekking: het regende in Las Vegas. Midden in de woestijn, waar constant iedereen klaagt over droogte moet het uitgerekend als ik er ben regenen. Dit overigens tot grote vreugde van de locals, maar ik had wel iets meer dan 15 graden verwacht hier.

Een natuurpark bezoeken had ik niet zoveel behoefte, de georganiseerde trips vanaf hier kosten een gidsvermogen en erger nog: die bussen vertrekken rond 6 uur sochtends. Ik huur binnenkort wel een auto en dan ga ik op eigen initiatief wel weer de wildernis in.

Ik nam de bus (6 dollar) en de monorail (5 dollar) naar de oude binnenstad. (Spoiler: taxi terug was $5,15). Daar was het volledig uitgestorven, iedereen verstopte zich waarschijnlijk binnen in de grote casino's aan de strip. Ik ging dus maar eens zitten bij een countrybar want dat had ik nog nauwelijks gezien hier. Daarna liep ik over Fremont street, er hangt hier wel daadwerkelijk een andere sfeer dan de rest van de stad. Het is allemaal wat verouderd en beholpen, ik waande me in mijn beeld van de jaren 80. Toch had het ook wel wat, allemaal wat minder pretentieus en de casino's waren vooral gevuld met huisvrouwtjes.
Door het weer was het weinig aan allemaal dus ging ik naar het mob museum (Rico: de maffia, niet Money over Bitches). Echt een goed museum, er stond een oude speakeasy en het vertelde alles over hoe de mobs alles regelden wat de overheid niet deed: drank, drugs, gokken, prostituee en leningen.

Wat doe je verder op regenachtige dagen in een stad die niet zoveel aan is? Aan de bar zitten. Ik schoof aan bij de tweede bar van de dag om maar weer te eten. Daar kwam Cameron naast me zitten. We zaten een tijdje te praten en toen moest hij weer gaan want hij ging om half 4 weer rijden. Hij zij wel nog: "Bel me als je in de buurt bent en als ik niet thuis ben stop ik je wel in een hotel." En ik kreeg zijn nummer. Het is echt ongelooflijk hoe vaak ik dit soort dingen meemaak hier. Je hoeft maar heel even met iemand te praten en ze nodigen je thuis uit.

Omdat ik dus morgen bij de familie van Sedrick ben uitgenodigd (inclusief ophalen en alles) blijf ik hier dan ook morgen nog, maar anders was ik denk ik al verder gegaan. Bijzondere stad, maar als je een casino hebt gezien heb je ze allemaal wel gezien en verder is er niet zoveel.

S'avonds liep ik dont let your mamma know in, een piano bar. Hier was driekwart van de bar bezig met een afterparty van een bruiloft. Nadat ik het bruidspaar had gefeliciteerd kon het eigenlijk niet meer stuk. Met mijn blonde haar val ik hier redelijk op en dus wou iedereen even praten met 'the dutch guy'. Behalve de zus van de bruid dan, die had ik per ongeluk aangezien voor haar moeder en die had wel heel lang nodig om weer te kalmeren. Anders dan dat was het super gezellig en ook best wel laat geworden.

Tot morgen!

2 Reacties

  1. Gertruud:
    3 mei 2018
    Hahaha, dat komt hard aan inderdaad, om voor je moeder aangezien te worden. Echt grappig. Goeie reis weer verder!
  2. Patrick Dudink:
    3 mei 2018
    In mijn verdediging: er zat wel twaalf jaar tussen...