Las Vegas naar Ocean Beach
5 mei 2018
3 mei
Vandaag was de dag dat ik las Vegas verliet. Ik vloog om een mooie tijd (1 uur) dus alles verliep volgens plan. Mijn zeer racistische taxichauffeur bracht me in notime naar het vliegveld, en ook op het vliegveld was ik in 10 minuten door alle douane en incheckavonturen heen. Het kostte me echter wel mijn zonnebrand, die mocht niet mee in mijn handbagage. Daarbij kostte het me ook 30 dollar extra voor m'n bagage die "te zwaar" was. Ik kan me echt enorm irriteren aan die onzin. Omdat ik een goedkope vlucht heb accepteren ze maar 18 ipv de normaal geaccepteerde 23 kilo aan ruimbagage. Nou snap ik dat ze die regels hebben maar laten we even rekenen: laten we zeggen dat ik 64 kilo weeg, wat erg dicht bij de realiteit is. Samen met 23 kilo bagage is dat een gewicht van 87 kilo. 87 kilo. Ik bedoel er zijn zat Amerikanen die veel meer dan dat wegen en evengoed niks extra's moeten betalen. Extra frustrerend: het vliegtuig was maar voor 1/3e gevuld. Gewicht had dus nooit een probleem hoeven zijn dus had ik ook nooit 60 dollar voor mijn koffer hoeven betalen (30 voor de koffer plus 30 voor het overgewicht.). Dan nu mijn laatste frustratie: in principe had iedereen zijn eigen rij van drie stoelen kunnen hebben maar ik werd tussen twee Spaanse vrouwtjes gezet. Op alles wat ik vroeg zeiden ze I don't know. Typisch een ding voor Californië. Na vijf vragen te beantwoorden met "I don't know, I don't speak English" vroeg er een in perfect Engels of ik een foto van haar wou nemen, dat kon dan weer wel.
Ten minste, dat is wat ik te klagen had. Want verder ging alles super soepel en was ik na een uur vliegen al weer geland in San Diego. En ik bedoel San Diego lachte me vrolijk toe. De zon schijnt en de sfeer is enorm relaxed. Ik verblijf zelf in Ocean Beach, de hele coole hippie badplaats in deze stad. Hier doet men echt duidelijk gas terug. Wiet roken is bezigheid nummer één sinds het legaal is geworden afgelopen januari en de wietbus die men ieder uur naar de coffeeshop in de buurt brengt is de voornaamste attractie voor de meesten. Verder is het zoals Venice Beach: heel veel hippies die in oude busjes wonen: mooie stranden en heel veel chill.
Op mijn eerste dag met meer kater dan jetlag ging ik gewoon lopen langs het strand. Gewoon even kijken wat er te zien was. Ik zag veel surfen, beachvolleybal en mensen die genoten van het weer. Ook heb ik heel lang gehangen met een muzikant uit Zwitserland. Een jonge jongen die country muziek speelde op de rotswanden. Hij verblijft hier bij vrienden en we besloten binnenkort wat te chillen (spoiler: morgen).
Ik ging wat eten in een strandtent waar ik naast een local zat die deze plek aan het verkennen was voor zijn bruiloft. Als het aan mij lag was de plek geslaagd want het eten was echt super. Daarbij was hij zo aardig om alle toffe plekken in dit gebied aan te wijzen, maar zijn voornaamste advies was: "to take it easy, bro". Ik vind de relaxte sfeer hier wel heel mooi, maar ik moet wel nog even aanpassen en zelf wat gas terug geven, al denk ik dat gas terug een stuk makkelijker gaat dan gas bij.
S'avonds ging ik naar de bar die mij getipt was. Er stond een geïmproviseerde 10 man band te jammen. De jazz-jam veranderde echt heel snel en voor dat ik het wist had ik drie optredens van achtereenvolgens acdc, pearl jam en Soundgarden coverbands gezien. Mijn gezelschap maakte de avond: een groep scholieren die kickball speelden, een gast die eruit zag als de zanger van Metallica maar priester bleek en een dronken vrouw. De vrouw kwam eerst met verhalen over dat ze bij de marine zat en een modellenbureau had maar uiteindelijk kwam ze met de beste: ze kon deze buurt erg goed, en wist hoe de zwervers en verslaafden hier in de buurt zijn. Omdat ik er zo goed uit zag zouden de zwervers me zeker verkrachten op de weg naar huis. Mijn enige optie was daarom om naar haar huis te gaan en daar te slapen. Nou krijg ik best veel aandacht hier als blonde toerist met een grappig Europees accent (wat altijd leuk is), maar dit was toch wel een van de vreemdste (en slechtste) benaderingen zover. Vooral gegeven het feit dat ze 53 was...
Ik loop een beetje achter met schrijven maar ik heb het hier erg naar mijn zin en morgen komen er weer mooie verhalen aan. Ik moet het alleen nog even uittypen.
Groetjes uit Ocean Beach, hippie land.
Vandaag was de dag dat ik las Vegas verliet. Ik vloog om een mooie tijd (1 uur) dus alles verliep volgens plan. Mijn zeer racistische taxichauffeur bracht me in notime naar het vliegveld, en ook op het vliegveld was ik in 10 minuten door alle douane en incheckavonturen heen. Het kostte me echter wel mijn zonnebrand, die mocht niet mee in mijn handbagage. Daarbij kostte het me ook 30 dollar extra voor m'n bagage die "te zwaar" was. Ik kan me echt enorm irriteren aan die onzin. Omdat ik een goedkope vlucht heb accepteren ze maar 18 ipv de normaal geaccepteerde 23 kilo aan ruimbagage. Nou snap ik dat ze die regels hebben maar laten we even rekenen: laten we zeggen dat ik 64 kilo weeg, wat erg dicht bij de realiteit is. Samen met 23 kilo bagage is dat een gewicht van 87 kilo. 87 kilo. Ik bedoel er zijn zat Amerikanen die veel meer dan dat wegen en evengoed niks extra's moeten betalen. Extra frustrerend: het vliegtuig was maar voor 1/3e gevuld. Gewicht had dus nooit een probleem hoeven zijn dus had ik ook nooit 60 dollar voor mijn koffer hoeven betalen (30 voor de koffer plus 30 voor het overgewicht.). Dan nu mijn laatste frustratie: in principe had iedereen zijn eigen rij van drie stoelen kunnen hebben maar ik werd tussen twee Spaanse vrouwtjes gezet. Op alles wat ik vroeg zeiden ze I don't know. Typisch een ding voor Californië. Na vijf vragen te beantwoorden met "I don't know, I don't speak English" vroeg er een in perfect Engels of ik een foto van haar wou nemen, dat kon dan weer wel.
Ten minste, dat is wat ik te klagen had. Want verder ging alles super soepel en was ik na een uur vliegen al weer geland in San Diego. En ik bedoel San Diego lachte me vrolijk toe. De zon schijnt en de sfeer is enorm relaxed. Ik verblijf zelf in Ocean Beach, de hele coole hippie badplaats in deze stad. Hier doet men echt duidelijk gas terug. Wiet roken is bezigheid nummer één sinds het legaal is geworden afgelopen januari en de wietbus die men ieder uur naar de coffeeshop in de buurt brengt is de voornaamste attractie voor de meesten. Verder is het zoals Venice Beach: heel veel hippies die in oude busjes wonen: mooie stranden en heel veel chill.
Op mijn eerste dag met meer kater dan jetlag ging ik gewoon lopen langs het strand. Gewoon even kijken wat er te zien was. Ik zag veel surfen, beachvolleybal en mensen die genoten van het weer. Ook heb ik heel lang gehangen met een muzikant uit Zwitserland. Een jonge jongen die country muziek speelde op de rotswanden. Hij verblijft hier bij vrienden en we besloten binnenkort wat te chillen (spoiler: morgen).
Ik ging wat eten in een strandtent waar ik naast een local zat die deze plek aan het verkennen was voor zijn bruiloft. Als het aan mij lag was de plek geslaagd want het eten was echt super. Daarbij was hij zo aardig om alle toffe plekken in dit gebied aan te wijzen, maar zijn voornaamste advies was: "to take it easy, bro". Ik vind de relaxte sfeer hier wel heel mooi, maar ik moet wel nog even aanpassen en zelf wat gas terug geven, al denk ik dat gas terug een stuk makkelijker gaat dan gas bij.
S'avonds ging ik naar de bar die mij getipt was. Er stond een geïmproviseerde 10 man band te jammen. De jazz-jam veranderde echt heel snel en voor dat ik het wist had ik drie optredens van achtereenvolgens acdc, pearl jam en Soundgarden coverbands gezien. Mijn gezelschap maakte de avond: een groep scholieren die kickball speelden, een gast die eruit zag als de zanger van Metallica maar priester bleek en een dronken vrouw. De vrouw kwam eerst met verhalen over dat ze bij de marine zat en een modellenbureau had maar uiteindelijk kwam ze met de beste: ze kon deze buurt erg goed, en wist hoe de zwervers en verslaafden hier in de buurt zijn. Omdat ik er zo goed uit zag zouden de zwervers me zeker verkrachten op de weg naar huis. Mijn enige optie was daarom om naar haar huis te gaan en daar te slapen. Nou krijg ik best veel aandacht hier als blonde toerist met een grappig Europees accent (wat altijd leuk is), maar dit was toch wel een van de vreemdste (en slechtste) benaderingen zover. Vooral gegeven het feit dat ze 53 was...
Ik loop een beetje achter met schrijven maar ik heb het hier erg naar mijn zin en morgen komen er weer mooie verhalen aan. Ik moet het alleen nog even uittypen.
Groetjes uit Ocean Beach, hippie land.
