Kingman
18 april 2018 - Kingman, Arizona, Verenigde Staten
17/4
Hallo wereld,
vanochtend werden we wakker in de Grand Canyon, wat dus al bijzonder opzich was. Extra bijzonder was dat het pannenkoekenfiasco geen blijvende schade aan de magen heeft gedaan waardoor we weer gezond en uitgerust wakker werden. Het plan was nog steeds om naar Kingman te gaan vandaag. Toen we eenmaal de Grand Canyon uitreden was er weer internet en kon dit plan wat genuanceerder worden. In Chikasaw Oklahoma raadde de camphost mij aan om naar Bearizona te gaan. Met de hulp van want internet leek dit precies op de route te liggen dus hebben we dat gedaan.
Eenmaal in Bearizona, een park in Williams, Arizona kregen we uitleg: "mijn collega gaat nu jouw rioolpijpen aftapen, want de beren en wolven nemen die anders mee. Daarbij, blijf zoveel mogelijk doorrijden, helemaal als de dieren je naderen anders stelen of slopen ze meer dan alleen je riooldopjes." Daar zaten we dan, in deze huurcamper klaar om voor de leeuwen gegooid te worden. Het uiteindelijke gevaar was achteraf kleiner dan verwacht, het vermaak was groter. Het was erg leuk om zo dicht tussen deze dieren te kunnen rijden en er liepen aardig wat bijzondere beesten rond.
Na Bearizona gingen we onderweg naar de Grand Canyon caverns. Omdat we wat honger kregen stopten we in Seligman. Seligman is een heel tof plaatsje en naar verluid het hart van de revival van route 66. Nou is het plaatsje zelf aardig vervallen maar de plaatselijke Dorpsstraat die toevallig de mother road: route 66 is, staat vol met winkeltjes en giftshops. Een van deze plaatsen was de Snowcap. De Snowcap is een eethuisje dat alleen een gangetje met een luik is. Dit gangetje is zo volgestopt is met stickers dat er nauwelijks nog licht door de ramen komt. In en rondom het gebouw is alles bezaaid met grappige teksten, bordjes en spullen. De bediening probeert je constant in de maling te nemen, maar vooral de sfeer is heel leuk en dit eethuisje heeft een hele lange geschiedenis als rustpunt langs de route.
Rondom het gebouw stonden tal van Amerikaanse oldtimers. Achteraf bleek de helft van deze auto's niet bij het restaurant te horen maar van een groep mannen te zijn die min of meer exact dezelfde reis maken als wij met als verschil dat onze versie op een iets lager budget teert. Met een van deze mannen hebben we een tijdje staan praten en het bleek dat een van deze mannen de man is achter Fantomworks. Fantomworks is een bedrijf dat klassieke auto's repareert, maar daar ook een tv programma mee vult. Blijkbaar zijn dit halve celebrities dus. Als je hun stukje over de Snowcap wilt zien van toen wij er waren, kijk dan even op hun Facebook daar hebben ze allerlei filmpjes over hun avonturen: https://m.facebook.com/FantomWorks/ . Verder in Seligman waren vooral giftshops, maar deze waren wel erg bijzonder: achterin de verschillende giftshops waren: een restaurant, een kapsalon en een brommer museum verscholen. Het was lastig om aandacht te besteden aan de koopwaar omdat er zoveel bijzondere spullen overal hingen ter versiering.
Daarna werd het tijd om door te gaan naar het nog meer verlaten Peach Springs. Hier waren namelijk de Grand Canyon caverns. In de toer door de grotten werden we doodgegooid met flauwe moppen door de gids. De interessante punten zal ik even voor jullie herhalen:
-De grotten zijn ontstaan omdat net als in de Canyon de grond hier door plaatverschuivingen 1500 meter omhoog is geschoven.
-Alle water is hierdoor weggelopen en de grotten zijn nu open.
-Het is ongeveer 300 feet diep
-Er zijn 14 bruiloften geweest
-Je kan er overnachten in de aangelegde suite, het is "the largest, deepest, darkest, oldest, quietest motel room in the world."
Ik vond het geheel wel vermakelijk allemaal, Tom had blijkbaar grotere en mooiere grotten gezien.
Voor de avond gingen we naar Kingman, nogsteeds omdat de naam zo Rock & Roll klinkt. Zelf waren we niet zo ruig, omdat vandaag al duur genoeg was zaten we aan de zelf gemaakte aardappel-groente-vlees en slapen we op de parkeergarage van een Walmart.
Ik heb nog twee hele dagen in de camper en vrijdagochtend lever ik hem af in Los Angeles. We liggen goed op schema, het is vanaf hier nog maar ongeveer 400km rijden.
Hallo wereld,
vanochtend werden we wakker in de Grand Canyon, wat dus al bijzonder opzich was. Extra bijzonder was dat het pannenkoekenfiasco geen blijvende schade aan de magen heeft gedaan waardoor we weer gezond en uitgerust wakker werden. Het plan was nog steeds om naar Kingman te gaan vandaag. Toen we eenmaal de Grand Canyon uitreden was er weer internet en kon dit plan wat genuanceerder worden. In Chikasaw Oklahoma raadde de camphost mij aan om naar Bearizona te gaan. Met de hulp van want internet leek dit precies op de route te liggen dus hebben we dat gedaan.
Eenmaal in Bearizona, een park in Williams, Arizona kregen we uitleg: "mijn collega gaat nu jouw rioolpijpen aftapen, want de beren en wolven nemen die anders mee. Daarbij, blijf zoveel mogelijk doorrijden, helemaal als de dieren je naderen anders stelen of slopen ze meer dan alleen je riooldopjes." Daar zaten we dan, in deze huurcamper klaar om voor de leeuwen gegooid te worden. Het uiteindelijke gevaar was achteraf kleiner dan verwacht, het vermaak was groter. Het was erg leuk om zo dicht tussen deze dieren te kunnen rijden en er liepen aardig wat bijzondere beesten rond.
Na Bearizona gingen we onderweg naar de Grand Canyon caverns. Omdat we wat honger kregen stopten we in Seligman. Seligman is een heel tof plaatsje en naar verluid het hart van de revival van route 66. Nou is het plaatsje zelf aardig vervallen maar de plaatselijke Dorpsstraat die toevallig de mother road: route 66 is, staat vol met winkeltjes en giftshops. Een van deze plaatsen was de Snowcap. De Snowcap is een eethuisje dat alleen een gangetje met een luik is. Dit gangetje is zo volgestopt is met stickers dat er nauwelijks nog licht door de ramen komt. In en rondom het gebouw is alles bezaaid met grappige teksten, bordjes en spullen. De bediening probeert je constant in de maling te nemen, maar vooral de sfeer is heel leuk en dit eethuisje heeft een hele lange geschiedenis als rustpunt langs de route.
Rondom het gebouw stonden tal van Amerikaanse oldtimers. Achteraf bleek de helft van deze auto's niet bij het restaurant te horen maar van een groep mannen te zijn die min of meer exact dezelfde reis maken als wij met als verschil dat onze versie op een iets lager budget teert. Met een van deze mannen hebben we een tijdje staan praten en het bleek dat een van deze mannen de man is achter Fantomworks. Fantomworks is een bedrijf dat klassieke auto's repareert, maar daar ook een tv programma mee vult. Blijkbaar zijn dit halve celebrities dus. Als je hun stukje over de Snowcap wilt zien van toen wij er waren, kijk dan even op hun Facebook daar hebben ze allerlei filmpjes over hun avonturen: https://m.facebook.com/FantomWorks/ . Verder in Seligman waren vooral giftshops, maar deze waren wel erg bijzonder: achterin de verschillende giftshops waren: een restaurant, een kapsalon en een brommer museum verscholen. Het was lastig om aandacht te besteden aan de koopwaar omdat er zoveel bijzondere spullen overal hingen ter versiering.
Daarna werd het tijd om door te gaan naar het nog meer verlaten Peach Springs. Hier waren namelijk de Grand Canyon caverns. In de toer door de grotten werden we doodgegooid met flauwe moppen door de gids. De interessante punten zal ik even voor jullie herhalen:
-De grotten zijn ontstaan omdat net als in de Canyon de grond hier door plaatverschuivingen 1500 meter omhoog is geschoven.
-Alle water is hierdoor weggelopen en de grotten zijn nu open.
-Het is ongeveer 300 feet diep
-Er zijn 14 bruiloften geweest
-Je kan er overnachten in de aangelegde suite, het is "the largest, deepest, darkest, oldest, quietest motel room in the world."
Ik vond het geheel wel vermakelijk allemaal, Tom had blijkbaar grotere en mooiere grotten gezien.
Voor de avond gingen we naar Kingman, nogsteeds omdat de naam zo Rock & Roll klinkt. Zelf waren we niet zo ruig, omdat vandaag al duur genoeg was zaten we aan de zelf gemaakte aardappel-groente-vlees en slapen we op de parkeergarage van een Walmart.
Ik heb nog twee hele dagen in de camper en vrijdagochtend lever ik hem af in Los Angeles. We liggen goed op schema, het is vanaf hier nog maar ongeveer 400km rijden.
Heb je de camper al afgeleverd.
Veel plezier verder.
Groetjes van opa en oma en oma. Doeg.