High life in La Verne
19 april 2018 - Pomona, California, Verenigde Staten
Hoi,
Vanochtend is in tegenstelling tot gisteren onze afval niet gestolen en verspreid door kraaien ter grote van meeuwen. Dat was een opsteker. We werden wakker in de wondere wereld van een Walmart parkeerplaats. Nou is dit niet de meest luxe locatie, maar is het wel een bijzondere inkijk in het dagelijks leven van de (net iets onder) gemiddelde Amerikaan. In Amerika wordt weinig belasting betaald en dit betekent dat de meeste mensen of volledig binnen zijn of nauwelijks geld hebben. Naast ons sliepen dus ook mensen in oude busjes waarvan ik met vrij veel zekerheid kan zeggen dat het hun huis is. Mensen hebben hier vaak wel geld voor een auto of een groot stuk land (omdat dit relatief goedkoop is) maar hebben dan vervolgens geen geld voor een goed onderhouden auto of huis. Het resultaat is mooie grote kavels met daarop een afgerachte camper als huis en een aantal niet werkende auto's op de oprit. Dit is een beeld dat je hier veel ziet en eigenlijk wel jammer om te zien in een land dat zichzelf de rijkste grootmacht van de wereld beschouwd.
Omdat overmorgen de camper weer afgeleverd moet worden was het plan om goed ver Californië in te rijden om zo alvast zo dicht mogelijk bij LA in de buurt te komen. Onderweg was er weer veel te zien, ook omdat we heel veel gereden hebben vandaag. Ook dingen die ik nog niet eerder gezien had in Amerika. Er ontstonden zowaar palmbomen langs de weg en de campers waren nu nog een stuk duurder en uitgerust met een boot, golfkar of andere auto op de aanhanger. In het "liberale en progressieve" Californië moesten we toch even opkijken van het reclamebord van 1-855-for-truth waar blijkbaar bewijs werd geleverd voor het bestaan van Jezus en vooral: werd gepleit tegen abortus. We hebben nog geprobeerd om ze te bellen, maar dat lukte niet met het huidige abonnement.
Daarna moesten we kilometers door de Mojave woestijn. De woestijn die naar verluidt vele autosloperijen voorziet van nieuw materiaal. Voor mijn Ford E-350 Superduty was dit echter geen probleem en we vlogen met de maximale snelheid van 110 kilometer per uur door de woestijn. Na 200 kilometer woestijn was het einde nog niet in zicht maar stond er wel een plaatsje voor een tussenstop op de kaart. Dat dit plaatsje zo groot op de kaart stond zal waarschijnlijk meer te maken hebben met het gebrek aan concurrentie dan met de omvang want het dorpje had welgeteld een woonhuis, twee restaurants en een autogarage. Verder waren er twee straten, Main Street en route 66, een treinrail en een groot aantal vervallen en verlaten gebouwen. Totale populatie: 10 personen.
De volgende plaats was Barstow. Barstow heeft de tand destijds beter doorstaan en heeft iets meer dan 20.000 inwoners. De voornaamste attractie waren de winkeltjes die verstopt zaten in oude treinwagons: restauratiewagons. In en om deze wagens zat een McDonald's en nog een aantal soortgelijke zaken. Het geheel was in principe een grote toeristenval, maar ook een knipoog naar de tijd dat de winkels tussen het spoor en route 66 nog enorm goede zaken deden en een belangrijke stop waren in de grote woestijn. Een soortgelijke attractie was het Harvey House. Een oud verlaten hotel en restaurant genaamd "Casa del Desierto" dat ooit een belangrijk punt was. Het gebouw staat nog, maar is na jaren leegstand gerenoveerd en verbouwd naar kantoorruimte. Voor ons was de stop in Barstow niet zo belangrijk als dat het vroeger voor anderen was en met wat vettige donuts in de hand zijn we doorgereden naar San Bernardino.
De rit hierheen was heel bijzonder, met voor het eerst sinds tijden weer groene begroeiing langs de weg hebben we met vier banen naast elkaar de afdaling gemaakt van 1800 meter naar bijna zeespiegel gemaakt. Een mooie slingerende route door een prachtig landschap. San Bernardino is een voorstad van Los Angeles en de laatste 100 kilometer snelweg loopt allemaal door het bebouwde gebied rondom Los Angeles dat door de voorsteden allerlei verschillende namen draagt maar in de praktijk een gigantische stad is. De laatste tussenstop was het McDonald's museum. Op de plaats waar het eerste restaurant van de broers McDonald's stond staat nu een klein museum met allerlei oude artifacten en prachtige muurschilderingen rondom het gebouw. Wij hebben vooral de schilderingen rondom gezien want we arriveerden een minuut na sluitingstijd. De buurt was iets wat ik al een tijd niet meer mee had gemaakt, rumoerig en met veel daklozen, drugs en prostitutie. Allemaal dingen die ik in de natuur de laatste tijd weinig tegen ben gekomen. Maar vooral: niet wat de heren McDonald's in 1940 voor ogen hadden.
Uiteindelijk werd het laat en werden we moe en was het tijd voor een camping. We konden op het internet niks vinden over de prijs of beschikbaarheid van de camping dus besloten maar gewoon heen te gaan. De camping bleek extreem luxe, voor bijna 60 euro hebben we hier toegang tot het zwembad, fitness en hot tub. Het mooie aan een deel van je reis delen is dat je ook de kosten kan delen. Een half uur later lagen we dan ook in La Verne in een prachtig onderhouden zwembad onder een strak blauwe hemel met een dikke rij palmbomen langs de hekken. Daar kwamen we nog een oude deen en wat jongere Duitsers tegen. Een goede kans om mijn Duits eens te testen en het ging best redelijk, dan heeft die jaarplaats in Callantsoog dan toch nog effect gehad. Het contrast met de vorige dagen is bizar. Vanochtend stonden we vluchtig te douchen met nog tien liter water in de tank en nu lagen we in het zwembad. Het blijft Amerika dus we zitten weer vlakbij een vliegveld, maar dit keer zijn het luxe sportvliegtuigjes in plaats van de grote chartervluchten van Cor en Don. Tot slot gingen we nog even op zoek naar een biertje, maar de lokale sportbar scheen vooral vol te lopen voor de bingo dus besloten we de koelkast maar weer te openen en lekker in de camper de dag af te sluiten. Dan is er toch nog iets hetzelfde gebleven.
Morgen willen we camperen op Long Beach om dan overmorgen de camper voor 11 uur sochtends in top staat weer af te leveren. Afgelegde afstand = 2560 mijl (4119 kilometer). Toch heb ik nog lang niet alles gezien dus blijf ik de komende tijd nog wel even hier. Ik wil nu eerst Los Angeles en Las Vegas, maar ook San Francisco en Seattle staan nog met potlood in de agenda.
Ik hou jullie op de hoogte!
Vanochtend is in tegenstelling tot gisteren onze afval niet gestolen en verspreid door kraaien ter grote van meeuwen. Dat was een opsteker. We werden wakker in de wondere wereld van een Walmart parkeerplaats. Nou is dit niet de meest luxe locatie, maar is het wel een bijzondere inkijk in het dagelijks leven van de (net iets onder) gemiddelde Amerikaan. In Amerika wordt weinig belasting betaald en dit betekent dat de meeste mensen of volledig binnen zijn of nauwelijks geld hebben. Naast ons sliepen dus ook mensen in oude busjes waarvan ik met vrij veel zekerheid kan zeggen dat het hun huis is. Mensen hebben hier vaak wel geld voor een auto of een groot stuk land (omdat dit relatief goedkoop is) maar hebben dan vervolgens geen geld voor een goed onderhouden auto of huis. Het resultaat is mooie grote kavels met daarop een afgerachte camper als huis en een aantal niet werkende auto's op de oprit. Dit is een beeld dat je hier veel ziet en eigenlijk wel jammer om te zien in een land dat zichzelf de rijkste grootmacht van de wereld beschouwd.
Omdat overmorgen de camper weer afgeleverd moet worden was het plan om goed ver Californië in te rijden om zo alvast zo dicht mogelijk bij LA in de buurt te komen. Onderweg was er weer veel te zien, ook omdat we heel veel gereden hebben vandaag. Ook dingen die ik nog niet eerder gezien had in Amerika. Er ontstonden zowaar palmbomen langs de weg en de campers waren nu nog een stuk duurder en uitgerust met een boot, golfkar of andere auto op de aanhanger. In het "liberale en progressieve" Californië moesten we toch even opkijken van het reclamebord van 1-855-for-truth waar blijkbaar bewijs werd geleverd voor het bestaan van Jezus en vooral: werd gepleit tegen abortus. We hebben nog geprobeerd om ze te bellen, maar dat lukte niet met het huidige abonnement.
Daarna moesten we kilometers door de Mojave woestijn. De woestijn die naar verluidt vele autosloperijen voorziet van nieuw materiaal. Voor mijn Ford E-350 Superduty was dit echter geen probleem en we vlogen met de maximale snelheid van 110 kilometer per uur door de woestijn. Na 200 kilometer woestijn was het einde nog niet in zicht maar stond er wel een plaatsje voor een tussenstop op de kaart. Dat dit plaatsje zo groot op de kaart stond zal waarschijnlijk meer te maken hebben met het gebrek aan concurrentie dan met de omvang want het dorpje had welgeteld een woonhuis, twee restaurants en een autogarage. Verder waren er twee straten, Main Street en route 66, een treinrail en een groot aantal vervallen en verlaten gebouwen. Totale populatie: 10 personen.
De volgende plaats was Barstow. Barstow heeft de tand destijds beter doorstaan en heeft iets meer dan 20.000 inwoners. De voornaamste attractie waren de winkeltjes die verstopt zaten in oude treinwagons: restauratiewagons. In en om deze wagens zat een McDonald's en nog een aantal soortgelijke zaken. Het geheel was in principe een grote toeristenval, maar ook een knipoog naar de tijd dat de winkels tussen het spoor en route 66 nog enorm goede zaken deden en een belangrijke stop waren in de grote woestijn. Een soortgelijke attractie was het Harvey House. Een oud verlaten hotel en restaurant genaamd "Casa del Desierto" dat ooit een belangrijk punt was. Het gebouw staat nog, maar is na jaren leegstand gerenoveerd en verbouwd naar kantoorruimte. Voor ons was de stop in Barstow niet zo belangrijk als dat het vroeger voor anderen was en met wat vettige donuts in de hand zijn we doorgereden naar San Bernardino.
De rit hierheen was heel bijzonder, met voor het eerst sinds tijden weer groene begroeiing langs de weg hebben we met vier banen naast elkaar de afdaling gemaakt van 1800 meter naar bijna zeespiegel gemaakt. Een mooie slingerende route door een prachtig landschap. San Bernardino is een voorstad van Los Angeles en de laatste 100 kilometer snelweg loopt allemaal door het bebouwde gebied rondom Los Angeles dat door de voorsteden allerlei verschillende namen draagt maar in de praktijk een gigantische stad is. De laatste tussenstop was het McDonald's museum. Op de plaats waar het eerste restaurant van de broers McDonald's stond staat nu een klein museum met allerlei oude artifacten en prachtige muurschilderingen rondom het gebouw. Wij hebben vooral de schilderingen rondom gezien want we arriveerden een minuut na sluitingstijd. De buurt was iets wat ik al een tijd niet meer mee had gemaakt, rumoerig en met veel daklozen, drugs en prostitutie. Allemaal dingen die ik in de natuur de laatste tijd weinig tegen ben gekomen. Maar vooral: niet wat de heren McDonald's in 1940 voor ogen hadden.
Uiteindelijk werd het laat en werden we moe en was het tijd voor een camping. We konden op het internet niks vinden over de prijs of beschikbaarheid van de camping dus besloten maar gewoon heen te gaan. De camping bleek extreem luxe, voor bijna 60 euro hebben we hier toegang tot het zwembad, fitness en hot tub. Het mooie aan een deel van je reis delen is dat je ook de kosten kan delen. Een half uur later lagen we dan ook in La Verne in een prachtig onderhouden zwembad onder een strak blauwe hemel met een dikke rij palmbomen langs de hekken. Daar kwamen we nog een oude deen en wat jongere Duitsers tegen. Een goede kans om mijn Duits eens te testen en het ging best redelijk, dan heeft die jaarplaats in Callantsoog dan toch nog effect gehad. Het contrast met de vorige dagen is bizar. Vanochtend stonden we vluchtig te douchen met nog tien liter water in de tank en nu lagen we in het zwembad. Het blijft Amerika dus we zitten weer vlakbij een vliegveld, maar dit keer zijn het luxe sportvliegtuigjes in plaats van de grote chartervluchten van Cor en Don. Tot slot gingen we nog even op zoek naar een biertje, maar de lokale sportbar scheen vooral vol te lopen voor de bingo dus besloten we de koelkast maar weer te openen en lekker in de camper de dag af te sluiten. Dan is er toch nog iets hetzelfde gebleven.
Morgen willen we camperen op Long Beach om dan overmorgen de camper voor 11 uur sochtends in top staat weer af te leveren. Afgelegde afstand = 2560 mijl (4119 kilometer). Toch heb ik nog lang niet alles gezien dus blijf ik de komende tijd nog wel even hier. Ik wil nu eerst Los Angeles en Las Vegas, maar ook San Francisco en Seattle staan nog met potlood in de agenda.
Ik hou jullie op de hoogte!
Weer een prachtig verhaal en schitterende foto s
We genieten er volop van.
Veel liefs en groetjes van opa oma en sander.