Een dagje in San Francisco
26 mei 2018
22 mei
Op tijd op, want ik moest de auto op tijd afleveren en Californië staat nou niet echt bekend om zijn snelle vervoer. Dus daar stond ik: in mijn vakantie, om negen uur sochtends, in de file, in de regen. Evengoed op tijd de auto weer af kunnen leveren. Ik had alleen iets te veel kilometers gemaakt (rond de 1700 km, dus 100 te veel) maar daar heb ik niks meer van gehoord. In San Francisco was het niet alleen regenachtig, maar ook koud. Iets waar ik niet op had gerekend in Californië zo eind mei. Dus daar liep ik, met een korte broek en zeker wel 11 graden om 11 uur en een voorspelde Max van 15.
In ieder geval, eerst even in een eethuisje fatsoenlijk ontbeten en toen door naar m'n hostel. Ik heb voor morgen een vlucht geregeld naar portland dus ik ben hier maar een nachtje. Het hostel was het music city hotel/hostel. In eerste instantie best een toffe plek. In de kelder zitten allerlei oefenruimtes die relatief goedkoop worden aangeboden. Ik kon alleen nog niet inchecken want het was nog te vroeg dus heb ik mijn spullen gedropt en ben ik op pad gaaf.
Ik had een plan, maar die ben ik nu vergeten omdat ik daar van af was geweken. In ieder geval, de Ray-Ban winkel had geen nieuwe glazen voor mij, dat moet via een of ander vreemd retour systeem dus dat zoek ik in Nederland wel uit. T-SHIRT mobile is nog steeds waardeloos en ook in die winkel konden ze weinig voor me doen. Toen liep ik langs de SFAE. Daar hingen foto's, vooral veel foto's van presidenten en rock & roll. Het blijven natuurlijk gewoon foto's, maar dit was toch wel een bijzonder collectie. In winkels als deze komt nooit iemand, dus het personeel was vrij verveeld. Ideaal voor mij, want dan konden zij mij mooi rondleiden. Ze hadden 1 van de 20 eerste originele gesigneerde prints van bv. De abbey road album cover, de foto van Bon Dylans blonde on blonde etc. Grappige foto's en vaak het enige origineel dat nog te koop is en beschikbaar voor slechts 40.000 dollar.
Die verkoper bracht me op het idee om naar de MoMA te gaan, dus dat deed ik ook. Eerst nog even langs Subway voor een enigszins betaalbare lunch en door. Het MoMA: museum of modern art, is enorm. Volgens de vrouw bij de kassa nam het meer dan een dag en twaalf kilometer lopen in beslag om alles te nemen. Ikzelf was er met een drie uur wel doorheen. Het is vast een goed museum, en ze hadden hele bekende en grote (dure) werken hangen. Het is gewoon niet bepaald mijn ding. Er hing wat van Warhol en veel van Magritte wat ik wel kon waarderen en er was iets over de funeral train van Robert (ja, Robert) Kennedy dat wel heel indrukwekkend was.
Verder vooral heel veel minimalistische zooi. Op deze manier kan ik ook wel 12 kilometer aan exposities vullen. Gigantische witte kamers met dan een doek erin, het doek is dan twee gekleurde lijnen of wat gekladder. Ik denk dan: serieus? In de oudheid konden we enorme prachtige marmeren standbeelden maken en nu een paar duizend jaar beschaving verder komen we niet verder dan wat abstracte lijnen op een doek. De meeste werken is voor mijn gevoel niet meer dan tien minuten aan besteed waardoor zelfs het spul van Mondriaan nog opviel door z'n 'complexiteit'. In ieder geval, ik heb op deze trips vrij veel musea gedaan en kan het inmiddels aardig waarderen. Maar dit was voor mij een dieptepunt, ik denk dat ik hier nog iets te nuchter voor ben. Moderne kunstenaars en kunstinkopers: dit kan beter, ik wil niet dat men straks over duizend jaar terugkijkt op de eeuw van de luie prutsers.
Mijn benen waren moe en het weer was nog steeds matig dus ik ging even op een bankje zitten in de St. Patricks kerk. Voordat ik het wist begon er een mis, dus toen zat ik daar in. Ik was tegelijkertijd wel wat nieuwsgierig ook dus ik bleef even zitten. Na de eerste paar liedjes kwam de pastoor op en ging zijn verhaal doen. Ik zat achterin en de dienaar was Chinees dus ik verstond weinig van zijn Chinees Engels. Ik ben dus toen maar stilletjes weg gegaan.
Eenmaal terug in het hostel kreeg ik m'n kamer. Maar daar lag iemand heel irritant te snurken (rond 5 uur smiddags) dus ik vroeg meteen om een ander. Dat kon, en dus had ik die kogel ontweken. De kamers zijn omgebouwde hotelkamers oftewel, gewoon kamers met meer bedden erin. Er is geen gemeenschappelijke ruimte maar het geheel is ontwikkeld om muzikant zijn en verblijven betaalbaar te houden dus wat verwacht je. Het is betaalbaar in San Francisco en überhaupt maar voor een nachtje. Want morgen ga ik naar m'n laatste twee steden! Portland en Seattle. Eerst Portland, op sterk aanraden van iedereen. Schijnt heel goed te zijn qua eten en muziek. En daarna Seattle. Seattle fascineert mij gewoon. En daarom heb ik destijds in februari/januari m'n terugvlucht geboekt vanuit Seattle zodat ik in ieder geval daarlangs moest. Plannen zijn al die tijd niet gewijzigd, dus ga ik gewoon heen. Eens kijken hoe die sfeer is waar zoveel grunge en indie kan floreren.
San Francisco zelf is niet zozeer mijn ding. Het is mooi en schoon en rijk en groot, maar toch leeft het niet echt voor mijn gevoel. Er hangt niet echt een sfeer ofzo. Ik denk dat het te maken dat alle tech mensen hierheen komen en enorm veel werken voor hun hoge huren maar daarnaast niet echt meer een leven kunnen hebben. Men is vrij gehaast en onvriendelijk hier. In een kroeg waar men 12 dollar voor een biertje betaald hangt vanzelfsprekend een andere sfeer dan die gaten in de muur in Bakersfield waar iedereen gezamenlijk dronken gaat.
Ik heb wat gegeten en ging opzoek naar gezelligheid. Ik liep langs tentendorpjes langs de weg waar de mensen niks hebben, maar toch een dikke BMW langs kwam rijden om ze te voorzien van nieuwe drugs. Dan moet je je toch schamen als dealer, als je daar je BMW van wilt betalen...
Uiteindelijk heb ik toch nog best een grappig tentje gevonden waar wat Ieren zaten. Volgens de barman was het de hele avond happy hour en hij accepteerde geen fooien. Er liepen honden en oude mannetjes rond en ik heb rustig m'n verhaaltje kunnen typen.
Morgen dus weer op reis en daar heb ik wel zin in ook.
Op tijd op, want ik moest de auto op tijd afleveren en Californië staat nou niet echt bekend om zijn snelle vervoer. Dus daar stond ik: in mijn vakantie, om negen uur sochtends, in de file, in de regen. Evengoed op tijd de auto weer af kunnen leveren. Ik had alleen iets te veel kilometers gemaakt (rond de 1700 km, dus 100 te veel) maar daar heb ik niks meer van gehoord. In San Francisco was het niet alleen regenachtig, maar ook koud. Iets waar ik niet op had gerekend in Californië zo eind mei. Dus daar liep ik, met een korte broek en zeker wel 11 graden om 11 uur en een voorspelde Max van 15.
In ieder geval, eerst even in een eethuisje fatsoenlijk ontbeten en toen door naar m'n hostel. Ik heb voor morgen een vlucht geregeld naar portland dus ik ben hier maar een nachtje. Het hostel was het music city hotel/hostel. In eerste instantie best een toffe plek. In de kelder zitten allerlei oefenruimtes die relatief goedkoop worden aangeboden. Ik kon alleen nog niet inchecken want het was nog te vroeg dus heb ik mijn spullen gedropt en ben ik op pad gaaf.
Ik had een plan, maar die ben ik nu vergeten omdat ik daar van af was geweken. In ieder geval, de Ray-Ban winkel had geen nieuwe glazen voor mij, dat moet via een of ander vreemd retour systeem dus dat zoek ik in Nederland wel uit. T-SHIRT mobile is nog steeds waardeloos en ook in die winkel konden ze weinig voor me doen. Toen liep ik langs de SFAE. Daar hingen foto's, vooral veel foto's van presidenten en rock & roll. Het blijven natuurlijk gewoon foto's, maar dit was toch wel een bijzonder collectie. In winkels als deze komt nooit iemand, dus het personeel was vrij verveeld. Ideaal voor mij, want dan konden zij mij mooi rondleiden. Ze hadden 1 van de 20 eerste originele gesigneerde prints van bv. De abbey road album cover, de foto van Bon Dylans blonde on blonde etc. Grappige foto's en vaak het enige origineel dat nog te koop is en beschikbaar voor slechts 40.000 dollar.
Die verkoper bracht me op het idee om naar de MoMA te gaan, dus dat deed ik ook. Eerst nog even langs Subway voor een enigszins betaalbare lunch en door. Het MoMA: museum of modern art, is enorm. Volgens de vrouw bij de kassa nam het meer dan een dag en twaalf kilometer lopen in beslag om alles te nemen. Ikzelf was er met een drie uur wel doorheen. Het is vast een goed museum, en ze hadden hele bekende en grote (dure) werken hangen. Het is gewoon niet bepaald mijn ding. Er hing wat van Warhol en veel van Magritte wat ik wel kon waarderen en er was iets over de funeral train van Robert (ja, Robert) Kennedy dat wel heel indrukwekkend was.
Verder vooral heel veel minimalistische zooi. Op deze manier kan ik ook wel 12 kilometer aan exposities vullen. Gigantische witte kamers met dan een doek erin, het doek is dan twee gekleurde lijnen of wat gekladder. Ik denk dan: serieus? In de oudheid konden we enorme prachtige marmeren standbeelden maken en nu een paar duizend jaar beschaving verder komen we niet verder dan wat abstracte lijnen op een doek. De meeste werken is voor mijn gevoel niet meer dan tien minuten aan besteed waardoor zelfs het spul van Mondriaan nog opviel door z'n 'complexiteit'. In ieder geval, ik heb op deze trips vrij veel musea gedaan en kan het inmiddels aardig waarderen. Maar dit was voor mij een dieptepunt, ik denk dat ik hier nog iets te nuchter voor ben. Moderne kunstenaars en kunstinkopers: dit kan beter, ik wil niet dat men straks over duizend jaar terugkijkt op de eeuw van de luie prutsers.
Mijn benen waren moe en het weer was nog steeds matig dus ik ging even op een bankje zitten in de St. Patricks kerk. Voordat ik het wist begon er een mis, dus toen zat ik daar in. Ik was tegelijkertijd wel wat nieuwsgierig ook dus ik bleef even zitten. Na de eerste paar liedjes kwam de pastoor op en ging zijn verhaal doen. Ik zat achterin en de dienaar was Chinees dus ik verstond weinig van zijn Chinees Engels. Ik ben dus toen maar stilletjes weg gegaan.
Eenmaal terug in het hostel kreeg ik m'n kamer. Maar daar lag iemand heel irritant te snurken (rond 5 uur smiddags) dus ik vroeg meteen om een ander. Dat kon, en dus had ik die kogel ontweken. De kamers zijn omgebouwde hotelkamers oftewel, gewoon kamers met meer bedden erin. Er is geen gemeenschappelijke ruimte maar het geheel is ontwikkeld om muzikant zijn en verblijven betaalbaar te houden dus wat verwacht je. Het is betaalbaar in San Francisco en überhaupt maar voor een nachtje. Want morgen ga ik naar m'n laatste twee steden! Portland en Seattle. Eerst Portland, op sterk aanraden van iedereen. Schijnt heel goed te zijn qua eten en muziek. En daarna Seattle. Seattle fascineert mij gewoon. En daarom heb ik destijds in februari/januari m'n terugvlucht geboekt vanuit Seattle zodat ik in ieder geval daarlangs moest. Plannen zijn al die tijd niet gewijzigd, dus ga ik gewoon heen. Eens kijken hoe die sfeer is waar zoveel grunge en indie kan floreren.
San Francisco zelf is niet zozeer mijn ding. Het is mooi en schoon en rijk en groot, maar toch leeft het niet echt voor mijn gevoel. Er hangt niet echt een sfeer ofzo. Ik denk dat het te maken dat alle tech mensen hierheen komen en enorm veel werken voor hun hoge huren maar daarnaast niet echt meer een leven kunnen hebben. Men is vrij gehaast en onvriendelijk hier. In een kroeg waar men 12 dollar voor een biertje betaald hangt vanzelfsprekend een andere sfeer dan die gaten in de muur in Bakersfield waar iedereen gezamenlijk dronken gaat.
Ik heb wat gegeten en ging opzoek naar gezelligheid. Ik liep langs tentendorpjes langs de weg waar de mensen niks hebben, maar toch een dikke BMW langs kwam rijden om ze te voorzien van nieuwe drugs. Dan moet je je toch schamen als dealer, als je daar je BMW van wilt betalen...
Uiteindelijk heb ik toch nog best een grappig tentje gevonden waar wat Ieren zaten. Volgens de barman was het de hele avond happy hour en hij accepteerde geen fooien. Er liepen honden en oude mannetjes rond en ik heb rustig m'n verhaaltje kunnen typen.
Morgen dus weer op reis en daar heb ik wel zin in ook.
