Bakersfield-kern river canyon-silver city

20 mei (deze datum klopt!)

Op 20 mei werd ik wakker in een voor mij ongekende luxe. Het motel was een privé kamer inclusief eigen badkamer. Ik had zelfs een eigen grote tv en bad. Niet dat ik die gebruikt heb, ik heb het eigenlijk niet eens gemist. Maar toch voelde ik me als een koning deze ochtend. Het beste restaurant in Bakersfield sloot om half 3 dus daar besloot ik in de ochtend maar eens te bekijken. Het was een heel normaal maar ook heel leuk Amerikaans diner. Compleet met goed maar wel vettig eten, gratis refills en wit zwarte tegels op de grond.

Ik had geen zin om weer een paar uur omhoog te reizen om terug te gaan naar het sequoia park. Het is toch gewoon kilometers aan grote bomen, en de grootste had ik gister al gezien. Daarom ging ik naar de iets dichterbij gelegen Kern River Canyon. Deze Canyon ligt zo dicht bij de Death valley dat er in het dal nauwelijks begroeiing is en juist hoger op de bergen pas de boel groen wordt. Best grappig om te zien. Eenmaal in de Canyon deed ik een wandeling langs lake Isabella, een heel mooi stukje woestijn. Ik moest een berg op en werd halverwege langs een verlaten mijn geleid. Best leuk om te zien. De mijnen dienen nu trouwens als onderdak voor vleermuizen en zijn afgesloten voor mensen.

Daarna reed ik nog een klein stukje extra om langs silver city ghost town. Het wordt geadverteerd als spookstad, maar dat is het duidelijk niet. Het lake Isabella is een aangelegd meer bovenop het oude mijnersdorpje Isabella. De mijners kwamen rond 1850 aan en de laatste waren in 1970 vertrokken. De meeste gebouwen zijn gesloopt of afgebrand. Met uitzondering van een paar gebouwen... Silver lake city heeft iets meer dan 20 van deze oude gebouwen weten te redden en kunnen verplaatsen naar hun eigen dorpje. In principe is het dus de wild west gold rush versie van het Zuiderzeemuseum. En ik moet zeggen het was best leuk, ik was weer eens de enige ergens dus de jongen die er werkte vertelde alles over hoe ze het dorp daar hebben gebouwd en verplaatst. Hij is onderdeel van de familie en sinds kort ook de eigenaar van het bedrijfje.

Eenmaal terug in Bakersfield was het nog vrij op tijd. Gister had ik gezien dat het stadje best een leuk centrum had, maar eigenlijk was alles dicht. De mooie oude bioscopen maakten geen reclame voor de films maar voor de kerkmis. Oftewel: het was zondag. Ik raak tijdens het reizen vaak de dagen kwijt omdat dat er allemaal niet zo toe doet, maar als het zondag is dan weet ik het meestal wel.

Daarna was waarschijnlijk mijn laatste avond op het Amerikaanse binnenland begonnen. Ik wou het graag in stijl afsluiten en een echte honkietonk opzoeken. De Buck Owens crystal palace is een enorme locatie waar gegeten kan worden en daarna uitgebreid kan worden gelinedanced op live country muziek. Maar geheel in stijl van het conservatieve Bakersfield, was deze tent dicht op zondag dus eindigde ik in stijl met zondag rustdag.

Of toch niet: ik at bij een Mexicaans restaurant en was rond negen weer terug in het motel. Toch had ik nog wat dorst dus ging ik te voet opzoek naar een kroeg die wel open was. Bakersfield (niet te verwarren met het nummer Baker Street van het illustere en befaamde vier tinten grijs) is niet heel erg gezellig s'avonds, wat Mexicaanse gangleden en heel veel zwervers, maar verder niet zoveel. Ook viel me op dat in mijn straat vier bail bonds kantoortjes staan: plekken waar je geld kan lenen om iemands borgsom af te betalen. Ik weet niet precies waarom dat nou hier moet, maar misschien is dat de reden dat de Rabobank in deze regio zo prominent aanwezig is. Ik weet het niet, ik suggereer alleen.

In ieder geval, ik loop dus een kroeg in waar ik eerder die dag een podium zag. Het podium stond er, maar geen muziek. Wel had ik nog voordat ik m'n drinken had besteld aanspraak van twee homo's. De korte spijkerbroek is hier blijkbaar overduidelijk een signaal dat je op mannen valt en aangezien ik in m'n eentje de kroeg binnenkwam vroegen ze me de oren van m'n kop. Nu waren de avances vrij snel voorbij toen ik ze vertelde wat voor droomvrouw ik thuis had zitten, maar dat was voor hun geen reden om af te druipen. In tegendeel, ik werd voorgesteld aan ongeveer de hele groep en kreeg constant bier en of shotjes aangeboden. Ik heb wel veertig handjes moeten schudden maar kan me nog weinig namen herrineren. Blijkbaar kent iedereen in Bakersfield elkaar. De groep bestond vooral uit mensen die op allerlei manieren voor de lokale kroegen werkten. Het was (vooral voor Bakersfield) een heel extravagante en diverse groep mensen: wat punkers, homo's, lesbiennes en ook heel degelijke lui.

Het drinktempo lag hoog en het voordeel is: Amerikanen kunnen echt voor geen meter drinken. Eigenlijk is het net zoals politiek of rijkdom, het is alles of niets: ze gooien in een uur tijd alles door elkaar en naar achter, en daarna zijn ze lam. Ik had het eerste uurtje overleefd en de rest van de avond dus ook. We gingen samen op pad en ik kreeg een aantal divebars te zien: afgelegen kroegen waar je goedkoop kan drinken. Degene die mij het meest fanatiek aan iedereen voorstelde was homo, en Mexicaans en niet gelovig en had op Trump gestemd. Een gevoelig puntje binnen de groep en hij en ik kregen beide een fuck trump speldje mee naar huis.

Weer langs de zwervers en gangleden naar huis en lekker terug m'n eigen luxe privé kamer in. Morgen heb ik een heel lange dag rijden voor de boeg, maar mijn platteland avontuur had in ieder geval een mooi einde.