The middle of nowhere

Op zondagochtend, de paaszondag en tevens 1 april heb ik zowaar weer een wekker gezet. Ik ging er op tijd uit, at wat pannenkoeken en wafels. Vandaag verruil ik het gezelschap van de springbreakers, de dokter in wording, de BassNectar fans, de designer van gaykleding, de man die gedumpt is door zijn vriendin en alle andere toppers van het Wrigley hostel voor een avontuur volledig op mezelf. Omdat het de zondag van Pasen was, en Amerika iets geloviger is dan Nederland was het extreem rustig op het vliegveld. Al het personeel was vrolijk gestemd, waarschijnlijk omdat ze vandaag niet zo veel te doen hadden. Daarna mocht ik boarden, waar iedereen op basis van zijn gewicht een plaats in het vliegtuig toegewezen kreeg. Ik zat daarom voorin, direct achter de piloten die het ook erg naar de zin hadden vandaag. Omdat het vliegtuig zo klein was hebben we de hele tijd onder de wolken gevlogen. Met een gangetje van 160 mijl per uur heb ik de hele tijd uit kunnen kijken over de landschappen van Illinois, Wisconsin en Iowa. Niet dat dat heel spannend was, een enorme leegte verdeeld in grote vierkante kavels die in de zomer misschien bebouwd worden. Onderweg werd er steeds meer ijs en sneeuw zichtbaar en toen we eenmaal aankwamen in Mason city was inmiddels alles bedekt met een dun laagje wit. Naar verluid lag hier vorige week een halve meter sneeuw. Dat vertelde Earl, de hippie van Iowa die in zijn eentje ongeveer alle taxiwerkzaamheden in deze regio verricht. Hij praatte honderd uit over de regio en alle verhalen van iedereen die ook campers hebben verplaatst. Ook vertelde hij over de vliegtuig crash in clear view waarin die Buddy Holly overleed. Hij nam zelfs de moeite om om te rijden en mij de plek te laten zien. Aangekomen bij het hotel tref ik een oud landhuis en manege aan die van de oude eigenaar van de fabriek zijn geweest. Dit hele dorpje draait ongeveer op de fabriek en andere vormen van auto en vooral camperhandel. De niet erg bekwame vrouw checkt mij met veel moeite in en geeft mij de sleutel van mijn kamer: een queen size double suite kamer. Even dacht ik eraan om hem te houden maar dan had ik morgen waarschijnlijk een rib moeten afstaan. Dus maar weer snel terug gegaan en gevraagd om een meer gepaste kamer. Eenmaal gessetled kwam ik erachter hoe rustig (saai) het hier was. Er was letterlijk niks te doen vandaag. Dus toen ben ik maar gaan wandelen door de natuur, welke uiteindelijk een (uiteraard) gesloten golfbaan bleek. In het land van de wapens had ik geen zin om nog meer private property bordjes te passeren dus liep ik maar weer terug.
Dan nog meer over het weer: het is hier nog stukken kouder dan in New York en Chicago. Vannacht schijnt het -12 te worden en de komende dagen gaat het weer sneeuwen en hagelen.
Omdat het weer slecht is en zelfs nog slechter wordt ben ik van plan om morgen zodra ik de camper heb zo snel en zo ver mogelijk naar het zuiden te trekken. Ik wil in ieder geval voorbij Des Moines, en als het even meezit het liefst naar Kansas.
Een andere reden dat ik weg wil is omdat hier letterlijk niks te doen is. De natuur is mooi en rustig en als ik bij zeldzame uitzondering iemand tegen komen zwaaien ze en denk ik zomaar weer dat ik in Wervershoof ben. Omdat het dus paaszondag was, was het een flinke toer om wat te eten te vinden. In dit plaatsje zijn ongeveer 5 restaurants te vinden. Helaas voor mij kwam ik erachter dat deze allemaal dicht waren. Omdat alles hier zo enorm groot is opgezet betekende dit dat ik twee uur langs de weg moest lopen om hier achter te komen. Uiteindelijk heb ik na 45 minuten wachten een tankstation pizza weten te bemachtigen en deze lekker in mijn hotel op weten te smikkelen. Lekker een warme douche en morgen op tijd op pad!