Nog meer Chicago
31 maart 2018 - Chicago, Illinois, Verenigde Staten
Kort verhaal: ik heb het erg naar mijn zin in Chicago, ik leer veel toffe mensen kennen en Chicago heeft goede muziek en goed eten. Het is echter wel koud en het waait er veel.
30/3
Ten eerste, bedankt voor de leuke reacties! Ik vind het echt tof om te zien dat mensen mijn verhalen lezen, en als jullie dan nog positief reageren ook vind ik het helemaal mooi!
Chicago is koud deze dagen. Best wel heel koud. De plaats ligt aan het water en het waait veel. Ze noemen het ook de 'windy city', maar die naam heeft eigenlijk een andere reden. De vroegere bewoners 'used to talk alot of wind about the city'; ze schepten veel op.
De dag begon met hetzelfde ritueel als gisteren. Een van man kamergenoten, Youssef uit Egypte liet zijn wekker afgaan om 7 uur. Om één of andere reden begreep die jongen niet hoe zijn wekker uit moest. Dus vandaag en gister begon de dag met een wekker die elke minuut 10 seconden afging voor ongeveer een half uur. Daarna mijn eigen wekker om acht uur gezet om eens gezellig te beeldbellen met mijn opa en oma.
Later in de loop van de ochtend ben ik op pad gegaan met John. Mijn maat die hiervoor twee maanden in Europa verbleef. We konden het goed met elkaar vinden en met mijn 1,5 dag ervaring heb ik hem de stad rondgeleid. Een van de punten waar we waren was de Tribunetower. Een hoge wolkenkrabber waarvan de eerste 10 meter een mooie kathedraal is. Het bijzondere aan dit pand is dat het stukken steen bevat van allerlei bijzondere plekken over de hele wereld. Zo hangen er stenen van de Berlijnse en de Chinezen muur, en delen van de taj Mahal en Harvard. Het plan was om vanuit de Willis tower over de stad heen te kijken, maar naast koud en windy was het vandaag ook mistig, dus dat was niet zo'n goed idee.
Daarna heb ik even gehangen bij het hostel en zijn we wezen eten vlakbij ons hostel. Na een tijdje hadden we door dat die wijk iets anders is dan de rest van de stad. We verbleven namelijk in de wijk Boystown. De plek waar alle boys geïnteresseerd in boys elkaar kunnen leren kennen. Het mooie aan dit bezoek is dat ik nu weet waar mijn maat van gisteren zijn leren en latex kleding verkoopt. De bar/restaurant was oprecht heel erg gezellig en het eten was ook goed. Heel veel honger had ik echter niet want we hadden smiddags nogal stevige porties deep dish pizza gegeten in de stad. Deep dish pizzas zijn een soort taartachtige pizza's die worden geserveerd in een grote pan en gevuld zijn met een extra dikke laag vulling in plaats van bodem.
S'avonds zijn we nog even de stad in gegaan, maar drinken was niet mogelijk want hij was nog maar 20 en men is hier vrij strikt daarmee.
Een van de positieve dingen aan alleen reizen is dat je constant nieuwe toffe mensen ontmoet, het is alleen jammer dat steeds na een aantal dagen de paden weer scheiden en je opnieuw begint.
Dat moet echter geen probleem zijn want gedurende de week loopt dit hostel langzaam vol met jonge mensen die hun spring break gebruiken om naar een BassNectar (of zoiets) optreden te gaan. Mijn nieuwe kamergenoten die vandaag vijftien uur gereden hebben (van New Orleans naar hier) gaan daar ook heen. Maar daarbij waren zij net als ik van plan om morgen the art institute of Chicago te bezoeken. Dus ik zie een dubbel visit aankomen.
Dit was het voor vandaag, ik denk dat ik eerst mijn verhaal van morgen erbij verzamel en hem dan weer upload. Vandaag was op papier niet heel spannend, maar ik heb echt veel geleerd over Amerika en het leven hier. John komt uit Rochester en heeft me van alles verteld over de founding fathers, de burgeroorlog en het leven in een dertien in een dozijn Amerikaanse stad en high school. Dus daar ben ik blij mee en ben weer benieuwd wat de komende dagen me gaan brengen.
31/3
Vandaag begon ik rustig. Ik ben immers alleen, en ik kan alles wel en niet doen wat ik zelf wil. Ik heb dus de hele ochtend in mijn hostel rondgehangen. Dit hostel is echt een mooie plek: alles wat ze als hostel kunnen doen, doen ze goed. Er hangt een goede sfeer en alle faciliteiten zijn in goede staat. Gister heb ik de hele inhoud van mijn koffer meegegeven aan de was, en vanochtend kreeg ik alles gewassen, gedroogd en opgevouwen terug. In het hostel besloot ik om samen met Raffael en Erik naar het Chicago arts institute te gaan. Op een gegeven moment moest Erik terug voor zijn vlucht terug naar Denemarken. Op dat moment was het Rafael en ik. Voor een buitenstaander moet het een mooi beeld zijn geweest: een blond jochie van 1,70m met een donkere jongen van bijna 2 meter. Desalniettemin was het een leuke dag. Rafael kon als donkere amerikaan (uit New York en Seattle) mij van alles uitleggen over hun kant van het verhaal over de burgeroorlog, de slavernij en dat soort dingen. Daarna zijn we naar een of andere typisch Amerikaanse fastfood tent geweest. Dit moest echt het beste zijn wat er was, maar ik was zelf niet erg onder de indruk. Sterker nog, ik ben de naam alweer vergeten. Daarna gingen we weer door de stad lopen en zouden we vanuit de Willis Tower (vroeger:Sears tower) over de stad uit gaan kijken. Er was echter een wachtrij van 3 uur om naar boven te kunnen gaan. Dit was even te gek, dus liepen we weer verder door de stad.
Na een tijdje gingen we allebei onze eigen kant op. Ik ging op zoek naar de plaatselijke guitar center. De winkel was gigantisch, maar mama en band: maak je geen zorgen, ik heb geen nieuwe gitaar gekocht. Daarna heb ik de avond besteed in Kingston town. Een mooie en grote blues bar en diner. De tent was mooi, het eten was typisch Amerikaanse vette rommel. De bar bestond uit een enorme ruimte waar twee podia elkaar continue afwisselde met live muziek. Volledig in de stijl van Chicago was de muziek weer top. Ik zat naast dit Canadese koppel dat volledig zoals het een Canadees betaamt erg vriendelijk was en zich verbaasde over waarom de Amerikanen geen 'sorry' zeiden toen ze in hun beeld gingen staan. Het was erg leuk en ze vroegen of ik mee ging naar deze andere aparte tent. En wauw, wat was dit een aparte tent. Ze deden daar aan wedden op schildpadraces. De winnaar won een T-shirt, de laatste kreeg bier.
Nog een hele dag in Chicago en dan ga ik in het 9 personen vliegtuig naar the middle of nowhere: forest city in Iowa om mijn camper op te halen en op roadtrip te gaan. Ik kan niet wachten! Jullie wel?
Groetjes
30/3
Ten eerste, bedankt voor de leuke reacties! Ik vind het echt tof om te zien dat mensen mijn verhalen lezen, en als jullie dan nog positief reageren ook vind ik het helemaal mooi!
Chicago is koud deze dagen. Best wel heel koud. De plaats ligt aan het water en het waait veel. Ze noemen het ook de 'windy city', maar die naam heeft eigenlijk een andere reden. De vroegere bewoners 'used to talk alot of wind about the city'; ze schepten veel op.
De dag begon met hetzelfde ritueel als gisteren. Een van man kamergenoten, Youssef uit Egypte liet zijn wekker afgaan om 7 uur. Om één of andere reden begreep die jongen niet hoe zijn wekker uit moest. Dus vandaag en gister begon de dag met een wekker die elke minuut 10 seconden afging voor ongeveer een half uur. Daarna mijn eigen wekker om acht uur gezet om eens gezellig te beeldbellen met mijn opa en oma.
Later in de loop van de ochtend ben ik op pad gegaan met John. Mijn maat die hiervoor twee maanden in Europa verbleef. We konden het goed met elkaar vinden en met mijn 1,5 dag ervaring heb ik hem de stad rondgeleid. Een van de punten waar we waren was de Tribunetower. Een hoge wolkenkrabber waarvan de eerste 10 meter een mooie kathedraal is. Het bijzondere aan dit pand is dat het stukken steen bevat van allerlei bijzondere plekken over de hele wereld. Zo hangen er stenen van de Berlijnse en de Chinezen muur, en delen van de taj Mahal en Harvard. Het plan was om vanuit de Willis tower over de stad heen te kijken, maar naast koud en windy was het vandaag ook mistig, dus dat was niet zo'n goed idee.
Daarna heb ik even gehangen bij het hostel en zijn we wezen eten vlakbij ons hostel. Na een tijdje hadden we door dat die wijk iets anders is dan de rest van de stad. We verbleven namelijk in de wijk Boystown. De plek waar alle boys geïnteresseerd in boys elkaar kunnen leren kennen. Het mooie aan dit bezoek is dat ik nu weet waar mijn maat van gisteren zijn leren en latex kleding verkoopt. De bar/restaurant was oprecht heel erg gezellig en het eten was ook goed. Heel veel honger had ik echter niet want we hadden smiddags nogal stevige porties deep dish pizza gegeten in de stad. Deep dish pizzas zijn een soort taartachtige pizza's die worden geserveerd in een grote pan en gevuld zijn met een extra dikke laag vulling in plaats van bodem.
S'avonds zijn we nog even de stad in gegaan, maar drinken was niet mogelijk want hij was nog maar 20 en men is hier vrij strikt daarmee.
Een van de positieve dingen aan alleen reizen is dat je constant nieuwe toffe mensen ontmoet, het is alleen jammer dat steeds na een aantal dagen de paden weer scheiden en je opnieuw begint.
Dat moet echter geen probleem zijn want gedurende de week loopt dit hostel langzaam vol met jonge mensen die hun spring break gebruiken om naar een BassNectar (of zoiets) optreden te gaan. Mijn nieuwe kamergenoten die vandaag vijftien uur gereden hebben (van New Orleans naar hier) gaan daar ook heen. Maar daarbij waren zij net als ik van plan om morgen the art institute of Chicago te bezoeken. Dus ik zie een dubbel visit aankomen.
Dit was het voor vandaag, ik denk dat ik eerst mijn verhaal van morgen erbij verzamel en hem dan weer upload. Vandaag was op papier niet heel spannend, maar ik heb echt veel geleerd over Amerika en het leven hier. John komt uit Rochester en heeft me van alles verteld over de founding fathers, de burgeroorlog en het leven in een dertien in een dozijn Amerikaanse stad en high school. Dus daar ben ik blij mee en ben weer benieuwd wat de komende dagen me gaan brengen.
31/3
Vandaag begon ik rustig. Ik ben immers alleen, en ik kan alles wel en niet doen wat ik zelf wil. Ik heb dus de hele ochtend in mijn hostel rondgehangen. Dit hostel is echt een mooie plek: alles wat ze als hostel kunnen doen, doen ze goed. Er hangt een goede sfeer en alle faciliteiten zijn in goede staat. Gister heb ik de hele inhoud van mijn koffer meegegeven aan de was, en vanochtend kreeg ik alles gewassen, gedroogd en opgevouwen terug. In het hostel besloot ik om samen met Raffael en Erik naar het Chicago arts institute te gaan. Op een gegeven moment moest Erik terug voor zijn vlucht terug naar Denemarken. Op dat moment was het Rafael en ik. Voor een buitenstaander moet het een mooi beeld zijn geweest: een blond jochie van 1,70m met een donkere jongen van bijna 2 meter. Desalniettemin was het een leuke dag. Rafael kon als donkere amerikaan (uit New York en Seattle) mij van alles uitleggen over hun kant van het verhaal over de burgeroorlog, de slavernij en dat soort dingen. Daarna zijn we naar een of andere typisch Amerikaanse fastfood tent geweest. Dit moest echt het beste zijn wat er was, maar ik was zelf niet erg onder de indruk. Sterker nog, ik ben de naam alweer vergeten. Daarna gingen we weer door de stad lopen en zouden we vanuit de Willis Tower (vroeger:Sears tower) over de stad uit gaan kijken. Er was echter een wachtrij van 3 uur om naar boven te kunnen gaan. Dit was even te gek, dus liepen we weer verder door de stad.
Na een tijdje gingen we allebei onze eigen kant op. Ik ging op zoek naar de plaatselijke guitar center. De winkel was gigantisch, maar mama en band: maak je geen zorgen, ik heb geen nieuwe gitaar gekocht. Daarna heb ik de avond besteed in Kingston town. Een mooie en grote blues bar en diner. De tent was mooi, het eten was typisch Amerikaanse vette rommel. De bar bestond uit een enorme ruimte waar twee podia elkaar continue afwisselde met live muziek. Volledig in de stijl van Chicago was de muziek weer top. Ik zat naast dit Canadese koppel dat volledig zoals het een Canadees betaamt erg vriendelijk was en zich verbaasde over waarom de Amerikanen geen 'sorry' zeiden toen ze in hun beeld gingen staan. Het was erg leuk en ze vroegen of ik mee ging naar deze andere aparte tent. En wauw, wat was dit een aparte tent. Ze deden daar aan wedden op schildpadraces. De winnaar won een T-shirt, de laatste kreeg bier.
Nog een hele dag in Chicago en dan ga ik in het 9 personen vliegtuig naar the middle of nowhere: forest city in Iowa om mijn camper op te halen en op roadtrip te gaan. Ik kan niet wachten! Jullie wel?
Groetjes
Veel plezier. Groetjes van opa oma en sander.