Laatste dag NYC
27 maart 2018 - New York City, Verenigde Staten
26/6
Mijn laatste volledige dag alweer in New York. Wat een bijzondere stad zeg. De omvang, de rijkdom, de mensen, alles. Vooraf had ik bedacht om na vijf dagen weer door te gaan. Ik dacht dat ik het dan wel meer dan gezien had met alle drukte, chaos en stank. Maar het tegendeel is waar. Ik voel me veilig en op m'n plek hier. Er is nog zoveel te ontdekken hier dat ik rustig nog een week had kunnen vullen.
Maar de tijd is niet oneindig en mijn visum en geld ook niet. Dus morgen ga ik lekker op pad naar Chicago. Op binnenlandse vluchten schijnt de douane niet zo lastig te doen als wanneer je voor het eerst binnenkomt dus ik verwacht morgen in een kleine 3 uur de stad van de blues en de route 66 binnen te vliegen.
Vandaag ben ik via een toeristische route door het central park en de met oud geld gevulde wijk Upper east side naar the Met (the metropolitan museum of art) gegaan. In een hippe tent nam ik als ontbijt the small Dutch pancakes: een klein bordje poffertjes. Gelukkig had ik bananen en droog brood mee, want op acht poffertjes kan je geen 5 uur door een museum lopen. The Mer is een indrukwekkend en gigantisch museum. Het museum is een verzameling van alle stijlen en soorten kunst. Van de Nederlandse grootmeesters tot de Griekse oudheid. Van standbeelden tot grafmonumenten en van schilderijen tot gehele kamers. Nu ben ik geen kunstkenner, maar dit was toch wel erg indrukwekkend. De collectie was uitgebreid, en ook nog in goede staat. Hoe ze ooit aan al deze spullen zijn gekomen wil ik eigenlijk niet weten, maar duidelijk is dat er flink geïnvesteerd en waarschijnlijk ook gestolen is om dit voor elkaar te krijgen. De enige voor mij dan totaal niet indrukwekkende afdeling was de 'Amerikaanse kunst'. Dit is niet volledig te wijten aan the Met. Er is in de korte tijd sinds de komst van de founding fathers simpelweg weinig vernieuwends uit de handen van deze kunstenaren gekomen. Resulterend in kamers uit oude Victoriaanse huizen die nogal 'underwhelming' waren in vergelijking met de meubelstukken die ze van bv. Louis XV en Napoleon hebben weten te bemachtigen.
Even verwonderlijk was de man die ik in het restaurant tegen kwam. Een oudere man uit Springfield, Illinois. De man kwam vriendelijk over dus ik vroeg of ik bij hem kon lunchen. Hij was een intelligente man die zijn dagen had gespleten als dokter. Hij vertelde over zijn kleinkinderen in New York die hij de volgende dag zou ontmoeten en samen een aantal Broadway shows mee zou gaan bekijken. Daarna hadden we het over zijn tijd in dienst in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog besloot de beste man om zijn G.I. Joe beurs te gebruiken om te studeren voor dokter. Dat dokter zijn beviel hem blijkbaar goed want de man van bijna 91 was pas op zijn 89e gestopt. Toen ik vroeg of hij blij was met zijn pensioen had ik het goed fout, want hij miste het beroep en zijn cliënten nog elke dag. Er was echter geen weg meer terug, want hij heeft zijn titel laten intrekken. Laten we hopen dat ik ooit zo'n mooie oude vitale baas mag worden als deze man en dat als ik 90 ben net zo trots en gezond kan zijn als de beste man waar de naam me van ontgaan is.
Daarna ben ik de Brooklyn bridge over gewandeld terwijl de zon onderging en heb ik wat mooie foto's kunnen maken. Ik had gepland om wat te eten en live-muziek te zien in een mooie bar vlakbij de brug en het station. De bar was wel mooi, maar helaas deden zij op maandagen niet aan muziek en was de keuken dicht. Daar snel even twee biertjes gedaan en in de subway gestapt naar uptown om daar Tom op te zoeken en een laatste avondmaal te delen.
Morgen waarschijnlijk geen verhaaltje omdat ik morgen enkel reizen op de agenda heb staan en dan gebeurt er vast toch niks...
Mijn laatste volledige dag alweer in New York. Wat een bijzondere stad zeg. De omvang, de rijkdom, de mensen, alles. Vooraf had ik bedacht om na vijf dagen weer door te gaan. Ik dacht dat ik het dan wel meer dan gezien had met alle drukte, chaos en stank. Maar het tegendeel is waar. Ik voel me veilig en op m'n plek hier. Er is nog zoveel te ontdekken hier dat ik rustig nog een week had kunnen vullen.
Maar de tijd is niet oneindig en mijn visum en geld ook niet. Dus morgen ga ik lekker op pad naar Chicago. Op binnenlandse vluchten schijnt de douane niet zo lastig te doen als wanneer je voor het eerst binnenkomt dus ik verwacht morgen in een kleine 3 uur de stad van de blues en de route 66 binnen te vliegen.
Vandaag ben ik via een toeristische route door het central park en de met oud geld gevulde wijk Upper east side naar the Met (the metropolitan museum of art) gegaan. In een hippe tent nam ik als ontbijt the small Dutch pancakes: een klein bordje poffertjes. Gelukkig had ik bananen en droog brood mee, want op acht poffertjes kan je geen 5 uur door een museum lopen. The Mer is een indrukwekkend en gigantisch museum. Het museum is een verzameling van alle stijlen en soorten kunst. Van de Nederlandse grootmeesters tot de Griekse oudheid. Van standbeelden tot grafmonumenten en van schilderijen tot gehele kamers. Nu ben ik geen kunstkenner, maar dit was toch wel erg indrukwekkend. De collectie was uitgebreid, en ook nog in goede staat. Hoe ze ooit aan al deze spullen zijn gekomen wil ik eigenlijk niet weten, maar duidelijk is dat er flink geïnvesteerd en waarschijnlijk ook gestolen is om dit voor elkaar te krijgen. De enige voor mij dan totaal niet indrukwekkende afdeling was de 'Amerikaanse kunst'. Dit is niet volledig te wijten aan the Met. Er is in de korte tijd sinds de komst van de founding fathers simpelweg weinig vernieuwends uit de handen van deze kunstenaren gekomen. Resulterend in kamers uit oude Victoriaanse huizen die nogal 'underwhelming' waren in vergelijking met de meubelstukken die ze van bv. Louis XV en Napoleon hebben weten te bemachtigen.
Even verwonderlijk was de man die ik in het restaurant tegen kwam. Een oudere man uit Springfield, Illinois. De man kwam vriendelijk over dus ik vroeg of ik bij hem kon lunchen. Hij was een intelligente man die zijn dagen had gespleten als dokter. Hij vertelde over zijn kleinkinderen in New York die hij de volgende dag zou ontmoeten en samen een aantal Broadway shows mee zou gaan bekijken. Daarna hadden we het over zijn tijd in dienst in de tweede wereldoorlog. Na de oorlog besloot de beste man om zijn G.I. Joe beurs te gebruiken om te studeren voor dokter. Dat dokter zijn beviel hem blijkbaar goed want de man van bijna 91 was pas op zijn 89e gestopt. Toen ik vroeg of hij blij was met zijn pensioen had ik het goed fout, want hij miste het beroep en zijn cliënten nog elke dag. Er was echter geen weg meer terug, want hij heeft zijn titel laten intrekken. Laten we hopen dat ik ooit zo'n mooie oude vitale baas mag worden als deze man en dat als ik 90 ben net zo trots en gezond kan zijn als de beste man waar de naam me van ontgaan is.
Daarna ben ik de Brooklyn bridge over gewandeld terwijl de zon onderging en heb ik wat mooie foto's kunnen maken. Ik had gepland om wat te eten en live-muziek te zien in een mooie bar vlakbij de brug en het station. De bar was wel mooi, maar helaas deden zij op maandagen niet aan muziek en was de keuken dicht. Daar snel even twee biertjes gedaan en in de subway gestapt naar uptown om daar Tom op te zoeken en een laatste avondmaal te delen.
Morgen waarschijnlijk geen verhaaltje omdat ik morgen enkel reizen op de agenda heb staan en dan gebeurt er vast toch niks...
Het ga je goed gr Sander
Goed om te horen dat je je daar zo goed voelt.
Je hebt inderdaad prachtige dingen gezien.
Goede (door) reis morgen.
Groetjes mama Astrid.
Wat een mooie reisverhalen en schitterende foto's. Ik krijg er zin in om ook op reis te gaan. En wat een leuke mensen heb je ontmoet. Ik kijk alweer uit naar het volgende reisverhaal.
Groet Paul.