Winkelen in Amarillo

10 april 2018 - Amarillo, Texas, Verenigde Staten

9/4 (zo goed Ted?)

Vandaag was een rustig dagje, een beetje als een vakantie in een vakantie. De nacht was nogal rommelig met vliegtuigen die constant vlak over vliegen en treinen die langsrijden en verplicht toeteren bij de nabijgelegen spoorwegovergang, dus sliep ik de ochtend lekker uit. Daarna kleren wassen en naast de kleren zitten in de zon om op te drogen. Toen nog de propaantank aangevuld en de camper van binnen en buiten schoon gemaakt en was het weer tijd om op pad te gaan. Met uitzondering van een dag heb ik tot nu toe elke dag dat ik in de camper zit voor mezelf gekookt en dus redelijk gezond gegeten. Ik ben dan ook best trots op mezelf. Maar na al dat koken raakte de voorraad op dus ging ik winkelen. Op naar de Walmart, de enorm grote supermarkt. De boodschapjes verzameld en meteen even op de kledingafdeling rond gelopen, daar had ik twee shirts en een broek gevonden waarvan als ik ze twee keer ga dragen al de kosten eruit heb. Bij de kassa bleek mijn pinpas weer eens niet te werken dus moest ik vragen of de juffrouw die broek van zes dollar dan maar weer terug wou leggen. Dit tot groot ongenoegen van mijn zelfvertrouwen en de twee wachtende achter me die hun boodschappen zittend in een Walmart booster winkelkarretje deden. Die karretjes zijn echt mega typerend voor Amerika. Als deze mensen echt niet konden lopen waren ze natuurlijk in hun eigen booster naar de winkel gekomen. deze mensen zijn gewoon te lui en/of te dik om te lopen dus zodra zij uit de auto stappen en de winkel in zijn gelopen duiken ze meteen zo'n karretje in.
Tevreden met de boodschappen die ik wel kon betalen dook ik mijn camper weer in om nog eens verder te winkelen, in Amarillo is namelijk verder niet veel te doen en dit was het enige wat de serveerster van gisteren mij wist aan te raden. In het winkelcentrum ben ik naar de kapper geweest, de vent sprak Spaans en nauwelijks Engels, ik spreek Engels en geen Spaans. Na een beetje wijzen deed ik het gebaar van maak er maar wat van en dat deed hij toen maar. Ze knippen hier met je rug naar de spiegel dus het was even spannend, maar de schade is beperkt: hij heeft het goed gedaan. Dit 'winkelcentrum' is eigenlijk meer een stadsdeel. Een stadsdeel dat voor 80 procent bestaat uit parkeerplaatsen en qua sfeer een beetje doet denken aan de winkels tegenover het ziekenhuis in Hoorn. Het verschil: het gehele gebied is wel tien keer zo groot en wordt geschieden door een grote ringweg van vier banen per richting. Lopend moest ik dus als kamikaze dit oversteken want voetgangerspaden doen ze hier niet aan. In Amarillo is het dus blijkbaar de bedoeling dat je tijdens het winkelen met je auto van winkel naar winkel rijdt, heel bijzonder allemaal. De andere winkels hadden me niet veel bijzonders te bieden dus behalve tijd koste het niet veel.
Daarna ben ik naar de Cadillac ranch gereden. Dit is wel een bijzondere locatie, 9 Cadillacs die met de voorkant tot halverwege de auto begraven zitten, waardoor je alleen de typerende achterkanten boven de grond uit ziet steken. Een plek die allerlei grafitti artiesten (en normale route 66 toeristen) aantrekt. Daar op de auto's geklouterd, foto's gemaakt en de nieuwe camping opgezocht om daar de rest van de dag in de zon te zitten. Onderweg hoorde ik op de lokale radiozender: The Eagle, Amarillo plotseling the Golden Earring voorbij komen. Respect voor Barry en z'n maten dat die anno 2018 zelfs in Amarillo nog gedraaid worden.

Op de camping heb ik me vermaakt met de gepensioneerde hondenbezitters die ernstig in de stress waren. De hondjes zijn gewend om hun behoefte in het gras te doen, maar omdat in de woestijn geen gras is zijn de hondjes (en de eigenaren) ernstig van slag. Terwijl ik mijn aardappelen, doperwten en hamburgers bakten kon ik het toneelspel mooi aanschouwen. Ikzelf ben niet van slag, ik doe het rustig aan. Ik pas me gewoon aan aan mijn omgeving en ga de zon achterna. De zon gaat onder in het westen dus daar ga ik heen. Morgen rij ik (als de wind het toelaat) naar Albuquerque, eerst vermijd ik nog even de stad om naar het Cibola nature park te gaan voor een dag. En dan zie ik overmorgen waarschijnlijk Tom weer in Albuquerque om vanaf daar samen richting de Grand Canyon en Californië te trekken. Dit leven in de vut is wel mooi, maar de westkust lokt en daar heb ik dan ook enorm veel zin in.

Groetjes thuis

3 Reacties

  1. Oma en Opa Singerling:
    10 april 2018
    Hoi patrick
    WEER EEN GEWELDIG VERHAAL.
    WE BLIJVEN ZO GOED OP DE HOOGTE
    HOE JE HET ALLEMAAL BELEEFT.
    VEEL PLEZIER VERDER..
    ALLE LIEFS VAN OPA EN OMA.
  2. Piet:
    12 april 2018
    Hey Patrick,

    Als ik zo de kaart bekijk van Amarillo naar Albuquerque dan is dat een vrij saai stuk.
    Of wordt je opgejaagd door indianen die je huifkar zonder paarden willen hebben.
    Dat zou het wel avontuurlijk maken maar de omgeving kan natuurlijk ook gewoon heel mooi zijn.
  3. Ted:
    13 april 2018
    Prima Pat. Ik zie dat je ook wat inspiratie hebt opgedaan wat betreft dikke mensen in scooters beledigen, heel goed. Ook weer een mooi filosofisch stuk ertussen klasse hoor.