Politieachtervolging, kanonnen en vuurwerk

Oké de titel is een beetje misleidend, maar aan de andere kant: la nr. 8 begint ook een beetje saai te worden.

De helse snurker was snachts op dreef. Ik denk het luidste wat ik ooit heb gehoord. Het was gewoon nog harder dan papa en Joost samen. Toch was het de volgende ochtend lastig boos worden op hem want het is echt een ongelooflijk aardige vent. Hij is hier in LA voor een maand om muziek te schrijven. Deze jongen schrijft liedjes voor andere artiesten. Het was heel interessant om te horen hij in dat wereldje is beland en hoe verschillende schrijversteams samen de teksten verzinnen voor hele albums (en vervolgens nergens worden benoemd).

Ook mijn Engelse maat blijft mij verbazen. Ik weet niet precies wat ik al verteld heb, maar de man van 40 had in het verleden 10 eigen panden die hij verhuurde. Echter door de crisis en een aantal flinke fouten heeft hij in 2011 alles weg gedaan. Hij is in principe een duizendpoot, al is het misschien een duizendpoot met alleen maar linkerhanden aangezien hij op deze leeftijd in hostels woont. Hij heeft sinds een dag zijn rijbewijs en wil hier een auto gaan huren om als taxi te werken. Daarbij wil hij ook terug het vastgoed in dus heeft hij cursussen gevolgd in Florida. Dan is hij ook nog regisseur geweest en vandaag moest hij weg om een nieuw seizoen van mighty ships in te spreken. Als je ooit dit Discovery programma kijkt luister je dus naar zijn stem. Een ongelooflijk aardige vent ook en ik hoop echt voor hem dat hij zijn shit voor elkaar gaat krijgen.

De eerste activiteit van de dag was een tweede ontbijt. We gingen naar de IHOP: het international House of pancakes. Toch ging ik niet voor de onbeperkte pannenkoeken waar deze tent bekend om staat maar voor een salade. Ik had namelijk sinds ik de camper weg deed weinig gezonds gegeten. Het is echt extreem verbazingwekkend hoe ongezond en vettig of zoet alle voedsel is die ze hier verkopen als 'ontbijt'. Alles is nog even extra geglazuurd of aangedikt en bij de sauzen vraag ik me oprecht af hoe ze zoveel suiker nog vloeibaar weten te krijgen.

Ik heb inmiddels de derde walk of fame ook gezien: je hebt de bekende sterren op Hollywood boulevard, je hebt de schoenafdrukken bij een Chinees theater en dus ook nog de handafdrukken van alle muzikanten op Sunset boulevard. Ik ben benieuwd hoeveel ik er nog meer ga ontdekken.

Onze dagbesteding bestond uit een bezoek aan het Nethercutt museum. Een tentoonstelling van de privé collectie van de familie. Er staan enorm veel hele oude en luxe auto's, maar het meeste verbaasd het me dat sommige mensen zo rijk zijn geweest dat ze het hebben kunnen veroorloven om 250 extreem zeldzame oldtimers te kopen (vooral uit de jaren 20 en 30), deze vervolgens geheel te restaureren en daarna een stichting op te zetten die zorgt dat dit gratis voor het publiek toegankelijk blijft. Dit betekende dus ook de bouw van twee enorme musea en daarbij 10 monteurs die fulltime de auto's onderhouden en opnieuw restaureren.
Het personeel was enorm vriendelijk en ik heb met ongeveer iedereen daar wel een tijdje staan praten. Opvallend was een man wiens oldtimer overgekocht was door de stichting en dus werkte in het museum waar zijn eigen auto tentoongesteld stond. Met een andere medewerker hebben we een tijdje staan praten over politiek en immigratie. Voordat ik het wist zat ik weer op het randje van mensen boos maken dus ik paste maar weer op. Interessant was wel, dat het voorheen altijd zeer liberale Californië nu lijkt te verschuiven naar een wat rechtser standpunt. Veel mensen hier beginnen geïrriteerd te raken door de immigratie. Er is een enorme stroom van mensen die hierheen komen (vooral uit Mexico) maar het probleem is dat men vervolgens niet integreert maar gewoon Mexicaans blijft leven. En dat is ook goed merkbaar hier, in grote gebieden is de voertaal hier Spaans en de restaurants en cultuur ook vooral Zuid-Amerikaans.

Wat ik hier zelf van vindt is een beetje dubbel: ik vind het storend dat mensen niet proberen te integreren: ik bedoel ik ben hier als toerist en spreek de taal stukken beter dan sommige mensen die hier al jaren wonen. Aan de andere kant als ik om me heen kijk zie ik vooral latino mensen hard werken zonder klagen terwijl de Amerikanen veel luier zijn. Wat dat betreft moeten ze blij zijn met deze instroom (vergelijkbaar met de polen in Nederland) en misschien zelf maar gewoon wat meer moeite doen om deze mensen erbij te betrekken en te laten inburgeren ipv het vreemde systeem hier met de green card.

Nog even over het museum, mooie auto's, grote trein ook, veel rijkdom, maar... Er is nog een ander deel waar ze twee keer per dag een toer doorheen doen en daar staan vooral oude muziekmachines (draaiorgels en elektrische bands etc.). Dit lijkt me heel tof dus daar ga ik morgen voor de wedstrijd nog wel even heen.

Het was Koningsdag, maar ook vrijdag: en dat betekent live muziek op het plein van de farmers market. Vorige week was dit erg gezellig dus gingen we maar weer heen. De gitarist van vandaag bleek een 'hired gun' en speelt morgen met zijn eigen band. Daar ben ik niet bij omdat ik naar de voetbal ga, maar ik heb wel afgesproken om in September te komen kijken. Hij toert namelijk de hele maand september door Nederland met zijn band: Merle Jagger. Toffe gast en super gezellige avond. Ze speelden jaren 60 en 70 Britse rock dus iedereen stond te dansen op de hitjes van Bowie, the Stones en the Beatles. Wij niet, wij drinken bier uit pitchers.

Op een gegeven moment zaten we naast een vrouw die nogal een hoge pet op had van zichzelf. Ze was 37 en had gestudeerd op Columbia university en had dus nu blijkbaar een goede baan. Wij waren nog broekies en moesten ook zeker niet denken dat wij iets wisten. Ik had zoiets van het zal allemaal wat doe je nou stoer. Op een gegeven moment ging ze naar huis en stelde ze dan wel weer voor om ons ook even af te zetten. Dat was dan wel weer vriendelijk en zoals Boudewijn de Groot zingt: Zij reed wel honderd met een hand, en wuift met de ander naar 't strand. Bij het afzetten bedankte ik haar voor de lift, maar zij wou nog wel wat meer, ook daar bedankte ik vriendelijk voor en toen was de dag weer voorbij.