Het einde van Chicago
1 april 2018 - Chicago, Illinois, Verenigde Staten
31/3
Vandaag was een mooie dag. Mijn laatste volledige dag in Chicago. Ik heb uitgeslapen en daarom het ontbijt gemist, dus toen eerst maar een tijdje gehangen met de anderen uit het hostel. Daarna lekker Amerikaans ontbeten bij de Chicago Bagel Authority. Ik moest wel een beetje door eten, want ik had kaartjes gehaald voor het theater. Ik ging naar de Blue Man Group: drie blauwe mannen. De show was een combinatie van (drum)muziek, theater en komedie. Het was best wel tof, maar waarschijnlijk had ik het leuker gevonden als ik een kleine tien jaar jonger was. Daarna heb ik me ingeschreven voor m'n masters want het echte mensen leven gaat ook gewoon door. Inmiddels liep het vol in de woonkamer van het hostel want er was een belangrijke college basketbal wedstrijd bezig. Loyola Chicago speelde tegen de universiteit van Michigan. Het is echt een mooie sport vol met actie en tactiek. De wedstrijd duurde in totaal een half uur, maar dankzij alle time-outs, reclames en onzin duurde het me 1,5 uur om erachter te komen dat Chicago verloor.
Voor mijn laatste avond in een grote stad had ik iets leuks bewaard. Ik heb gereserveerd bij the house of blues: een dinershow met live blues. Het eten was het beste wat ik tot nu toe heb gehad, de muziek was niet bijzonder goed maar wel erg vermakelijk. Daar ben ik de rest van de avond gebleven, maar dit ging ook snel want ik had gereserveerd voor kwart over negen en de bediening had niet bepaald haast (overigens totaal geen probleem want men zat weer schuin aan).
Morgen is het tijd om de grote steden achter me te laten. Morgen vlieg ik namelijk naar Mason city, waar ik met een local heb afgesproken dat hij mij naar het nabijgelegen (en nog meer geïsoleerde) forest city gaat brengen. De vlucht zal anders zijn dan de andere vluchten. Ik vlieg namelijk met een Cessna 28. Een vliegtuig met een kruissnelheid van 317 km/u en een capaciteit van welgeteld negen personen. De volgende zin heb ik van de website van de vluchtmaatschappij gehaald (voor het gemak wel even de pounds omgerekend naar kilo's).
Passengers weighing from 158-181 kilos are required to buy an additional seat on our aircraft.
Passengers weighing 182 kilos or more will not be permitted to board our aircraft as weight and balance of our aircraft is a very important factor for the safe execution of every flight.
Oftewel, morgen ga ik op avontuur in een mini vliegtuig met propelleraandrijving. Niet dat ik een andere optie had, het openbaar vervoer is hier niet bepaald zoals in Europa en de afstanden en leegtes zijn hier nou eenmaal stukken groter dan bij ons.
Eenmaal in Forest City (ca. 275 inwoners) aangekomen zal ik daar één nacht verblijven om aan het volgende deel van mijn vakantie te beginnen. Een camper verplaatsen van de fabriek in the middle of nowhere van Iowa naar de grotendeels Spaanstalige pracht en praal van los Angeles. De exacte route weet ik nog niet, maar daar hou ik jullie de komende drie weken over op de hoogte!
Vandaag was een mooie dag. Mijn laatste volledige dag in Chicago. Ik heb uitgeslapen en daarom het ontbijt gemist, dus toen eerst maar een tijdje gehangen met de anderen uit het hostel. Daarna lekker Amerikaans ontbeten bij de Chicago Bagel Authority. Ik moest wel een beetje door eten, want ik had kaartjes gehaald voor het theater. Ik ging naar de Blue Man Group: drie blauwe mannen. De show was een combinatie van (drum)muziek, theater en komedie. Het was best wel tof, maar waarschijnlijk had ik het leuker gevonden als ik een kleine tien jaar jonger was. Daarna heb ik me ingeschreven voor m'n masters want het echte mensen leven gaat ook gewoon door. Inmiddels liep het vol in de woonkamer van het hostel want er was een belangrijke college basketbal wedstrijd bezig. Loyola Chicago speelde tegen de universiteit van Michigan. Het is echt een mooie sport vol met actie en tactiek. De wedstrijd duurde in totaal een half uur, maar dankzij alle time-outs, reclames en onzin duurde het me 1,5 uur om erachter te komen dat Chicago verloor.
Voor mijn laatste avond in een grote stad had ik iets leuks bewaard. Ik heb gereserveerd bij the house of blues: een dinershow met live blues. Het eten was het beste wat ik tot nu toe heb gehad, de muziek was niet bijzonder goed maar wel erg vermakelijk. Daar ben ik de rest van de avond gebleven, maar dit ging ook snel want ik had gereserveerd voor kwart over negen en de bediening had niet bepaald haast (overigens totaal geen probleem want men zat weer schuin aan).
Morgen is het tijd om de grote steden achter me te laten. Morgen vlieg ik namelijk naar Mason city, waar ik met een local heb afgesproken dat hij mij naar het nabijgelegen (en nog meer geïsoleerde) forest city gaat brengen. De vlucht zal anders zijn dan de andere vluchten. Ik vlieg namelijk met een Cessna 28. Een vliegtuig met een kruissnelheid van 317 km/u en een capaciteit van welgeteld negen personen. De volgende zin heb ik van de website van de vluchtmaatschappij gehaald (voor het gemak wel even de pounds omgerekend naar kilo's).
Passengers weighing from 158-181 kilos are required to buy an additional seat on our aircraft.
Passengers weighing 182 kilos or more will not be permitted to board our aircraft as weight and balance of our aircraft is a very important factor for the safe execution of every flight.
Oftewel, morgen ga ik op avontuur in een mini vliegtuig met propelleraandrijving. Niet dat ik een andere optie had, het openbaar vervoer is hier niet bepaald zoals in Europa en de afstanden en leegtes zijn hier nou eenmaal stukken groter dan bij ons.
Eenmaal in Forest City (ca. 275 inwoners) aangekomen zal ik daar één nacht verblijven om aan het volgende deel van mijn vakantie te beginnen. Een camper verplaatsen van de fabriek in the middle of nowhere van Iowa naar de grotendeels Spaanstalige pracht en praal van los Angeles. De exacte route weet ik nog niet, maar daar hou ik jullie de komende drie weken over op de hoogte!
Gelukkig is het voor jou geen probleem als de beenruimte wat kleiner is xx groetjens van ons
Veel plezier, Piet.